Η νόσος Covid γράφει ιστορία

Jack Hopkins

Ο Jack από το North Devon είναι πέντε χρονών και κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων περπάτησε 50 χιλιόμετρα για να συγκεντρώσει χρήματα για το NHS. Συνολικό ποσό που συγκεντρώθηκε: £1550. Δυο φορές την εβδομάδα περπατούσε 5 χιλιόμετρα και, παρά την κούραση, δεν ήθελε να σταματήσει γιατί σκεφτόταν ότι «οι γιατροί και οι νοσοκόμοι χρειάζονται βοήθεια για να νικήσουν τον ιό»  - Προταθείς από Katie Roberts

Mahi Ahmed

Ο Mahi Ahmed είναι ο ιδρυτής του προγράμματος αρωγής Inclusive Exeter CIC’s Coronavirus Hardship Relief Project. Με τα περιοριστικά μέτρα να επίκεινται, ο Mahi άρχισε να οργανώνει το πρόγραμμά του για την παροχή νόστιμων και θρεπτικών γευμάτων σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη σε ολόκληρη την πόλη. Μετά από λίγες μέρες, οι εθελοντές είχαν βρεθεί και η υπέροχη ομάδα μας από συντονιστές, υπεύθυνους παραγγελιών, υπεύθυνους αγορών, μάγειρες και οδηγούς είχε σχηματιστεί. Ο ενθουσιασμός του Mahi μας ενέπνεε όλους και η ομάδα ήταν έτοιμη και πρόθυμη για δράση. Χάρη στο όραμα και την ενεργητικότητα του Mahi, ωφελήθηκαν περισσότερα από 1000 άτομα από τα γεύματα και τα τρόφιμα που έλαβαν. Ο ίδιος θα σας πει ότι κάθε μέλος της ομάδας αξίζει το βραβείο αλλά στην πραγματικότητα αυτός είναι ο θρύλος του Lockdown. - Προταθείς από Alan Quick

City Community Trust

Το CCT είναι η κορυφαία φιλανθρωπική οργάνωση του Exeter για την υγεία και την ευζωία, συνεργάζεται με το ποδοσφαιρικό σωματείο Exeter City Football Club και προσφέρει μια σειρά δραστηριοτήτων σε άτομα όλων των ηλικιών, με έμφαση στην υγεία, την εκπαίδευση, την ευεξία και τη σωματική άσκηση. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας της COVID-19, η CCT προσπάθησε να στηρίξει τις υπηρεσίες αρωγής εδώ στο Exeter και στο East Devon. Ολόκληρο τον Μάιο ήταν πάντα έτοιμοι να βοηθήσουν για την μεταφορά τροφίμων και φαρμάκων στην κοινότητα και για την υποστήριξη απομονωμένων και ευάλωτων ανθρώπων - οι Jamie Vittles, Andy O’Doherty και όλη η ομάδα της City Community Trust προτάθηκαν από τον δημοτικό σύμβουλο Peter Holland.

Marilyn Laws

Από τα τέλη Μαρτίου μέχρι σήμερα, η Marilyn Laws έχει εργαστεί με αυταπάρνηση για την συγκέντρωση £1000 για το Children’s Hospice South West, συμβάλλοντας έτσι στο αίσθημα ασφάλειας της κοινότητας. Η Marilyn χρησιμοποίησε όλα τα υλικά που είχε για να κατασκευάσει διάφορες μάσκες για την κοινότητα και παράλληλα συγκέντρωνε χρήματα για μια οργάνωση στην οποία θα έρχονταν άρρωστα παιδιά σε τελευταίο στάδιο για να περάσουν τις τελευταίες τους μέρες κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων. Η γενναιοδωρία των ανθρώπων υπήρξε συγκλονιστική. Δεν περιορίστηκαν στις δωρεές αλλά βοήθησαν τη Marilyn και στη διανομή των μασκών. Η αποστολή της Marilyn συνεχίζεται! - Προταθείσα από Simon Tootel

Paul Mouland

Ο Paul Mouland, η ομάδα της Freemoovement και οι εθελοντές τους διανέμουν, με ποδήλατα και τρέιλερ, ζεστά γεύματα σε άστεγους, φάρμακα, βιβλία από την Exeter Library, πακέτα τροφίμων και βασικές προμήθειες σε ανθρώπους που βρίσκονται σε οικονομική ή ψυχική ανάγκη. Συνεργάζονται με πολυάριθμες συλλογικότητες, μεταξύ των οποίων θρησκευτικές ομάδες, την St Thomas Food Fight, το St Thomas Medical Centre και πολλές άλλες. Ο Paul έχει επίσης αναλάβει πρωτοβουλία και έχει συντονίσει έκτακτες διαδικτυακές συνεδριάσεις για τον κορονοϊό για τα δημοτικά διαμερίσματα St Thomas, Alphington και Exwick. Η συμβολή τους στον Δήμο του Exeter υπήρξε τεράστια. - Προταθείς από Chloe Pooley

YMCA Exeter Support Workers - Peter Hall

Μέλος του βοηθητικού προσωπικού της YMCA Exeter, ο Peter Hall είναι ο δικός μας θρύλος του Lockdown, της περιόδου περιορισμούς της κυκλοφορίας. Με τους 31 νέους που ζουν σε συνθήκες υποστηριζόμενης διαβίωσης να στερούνται τους ρυθμούς ζωής, τη βοήθεια και τις κοινωνικές επαφές στις οποίες ήταν συνηθισμένοι, ο Peter ανταποκρίθηκε στην πρόκληση με ακόμη πιο υψηλή αίσθηση καθήκοντος. Κάνοντας το κάτι παραπάνω χωρίς να παραβαίνει τους κανόνες περί αποστασιοποίησης, ο Peter συνέχισε τους γύρους του κτιρίου καθοδηγώντας, εξηγώντας, καθησυχάζοντας και γενικότερα εξασφαλίζοντας ότι κανένας από τους νέους δεν αισθανόταν μόνος και εγκαταλελειμμένος.

YMCA Exeter Support Workers - Lydia Brown

Όταν επιβλήθηκαν τα περιοριστικά μέτρα στις 23 Μαρτίου, η Lydia Brown, μέλος του βοηθητικού προσωπικού της YMCA Exeter, βρέθηκε στο πλευρό των νέων ανθρώπων που πάλευαν να αντιμετωπίσουν τον αντίκτυπο των απαγορεύσεων στην ψυχική τους υγεία, και μάλιστα 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.  Κάποιος από τους τροφίμους θα χρειαζόταν τη Lydia για να τον συνοδεύσει στο νοσοκομείο, κάποιοι άλλοι κάτοικοι για να σταθεί στην ουρά και να πάρει εκείνη τα συνταγογραφημένα φάρμακά τους. Άλλοι πάλι ήθελαν απλώς να κουβεντιάσουν μαζί της στο τηλέφωνο, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας, διότι ήξεραν ότι η Lydia Brown θα τους συμπαρασταθεί. Για όλους εμάς στο YMCA Exeter, η Lydia είναι μορφή —ένας θρύλος του Lockdown.

YMCA Exeter Support Workers - Sarah Griffiths

Καθώς ξέσπασε η πανδημία της COVID-19, η Sarah Griffiths, δουλεύοντας μόνη της, κράτησε αψεγάδιαστα καθαρές τις κατοικίες υποστηριζόμενης διαβίωσης της YMCA Exeter και για τους 31 νέους που ζουν εκεί. Με υψηλή αίσθηση καθήκοντος, έβαλε την υγεία της σε δεύτερη μοίρα προκειμένου να μηδενίσει τις πιθανότητες διάδοσης του ιού. Από τον αδιάκοπο καθαρισμό των κοινόχρηστων χειρολαβών μέχρι την επιμελή απολύμανση των αποχωρητηρίων, η Sarah μετέτρεψε όλη την καλοσύνη και την αυταπάρνηση που την χαρακτηρίζουν σε πράξεις προς όφελος των νέων ανθρώπων έχουμε υπό τη φροντίδα μας. Για όλους εμάς στο YMCA Exeter, η Sarah είναι μορφή —ένας θρύλος του Lockdown.

David Spicer

Ο πολύ καλός μου φίλος David Spicer είναι για μένα θρύλος του Lockdown διότι, κάθε μέρα, για τις πρώτες 50 ημέρες των περιοριστικών μέτρων, κατόρθωνε να ψυχαγωγεί τους πολυάριθμους ακολούθους του βάζοντάς τους να μαντεύουν ποιο τραγούδι έπαιζε στο ηλεκτρικό του πιάνο.  Αυτή η έμπνευσή του έγινε γρήγορα συνήθεια για όλους τους φίλους και συγγενείς, κάτι που περίμεναν με ανυπομονησία κάθε μέρα. Χάριζε άφθονα χαμόγελα σε μία δύσκολη περίοδο φόβου και απομόνωσης. Λίγη κουβέντα, μερικά αστεία και βέβαια η μουσική δεξιοτεχνία του, όλα ήταν μια καθημερινή ακτίνα ελπίδας και φωτός που έκανε τον χρόνο να κυλάει λίγο πιο γρήγορα.  - Προταθείς από Dax Oliver

Sammy Hartstein

Ο Sammy είναι 16 χρονών και τακτικός εθελοντής για τις ομάδες της Buckfastleigh Response, όπου βοηθά στη διανομή των δωρεάν γευμάτων. Βάζει τη μάσκα και τα γάντια του και μεταφέρει βαριές κούτες με τρόφιμα σε ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια, ό,τι καιρό κι αν κάνει. Εκτός από τρόφιμα, έχει επίσης βοηθήσει στη διανομή βιβλίων για να γίνει η ανία της απομόνωσης στο σπίτι για όσους ζουν μόνοι λίγο πιο υποφερτή. Και όλα αυτά ενώ προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με το πένθος από τον θάνατο της γιαγιάς του, την μοναξιά της απομόνωσης λόγω πανδημίας και το άγχος για τις εξετάσεις στο σχολείο.  - Προταθείς από Helen Hartstein

Κούρεμα κατ’ οίκον, Απρίλιος 2020

Ένα αγόρι τριών χρονών, ο Oisin, κουρεύεται στο σπίτι του, στο Carryduff της Βόρειας Ιρλανδίας, τον Απρίλιο του 2020. Λόγω των περιοριστικών μέτρων, τα κουρεία και τα κομμωτήρια ήταν κλειστά.

Δημοτικοί υπάλληλοι και δημοτικός σύμβουλος από το Lisburn & Castlereagh με ανθοσύνθεση προς τιμή του NHS

Αυτή η ανθοσύνθεση προς τιμήν του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS) φυτεύτηκε από δημοτικούς υπαλλήλους του Lisburn & Castlereagh στους ιστορικούς Castle Gardens του 17ου αιώνα. 

Κλειστό κατάστημα στο κέντρο της πόλης, Lisburn, Μάρτιος 2020

Εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων σε ολόκληρη τη χώρα τον Μάρτιο του 2020, τα καταστήματα αναγκάστηκαν να παραμείνουν κλειστά. Πολλοί άνθρωποι ήταν ιδιαιτέρως αγχωμένοι από την πανδημία και οι καταστηματάρχες άφηναν συχνά καθησυχαστικά σημειώματα στις βιτρίνες των κλειστών μαγαζιών τους, όπως η συγκεκριμένη, «Να είστε καλά και να προσέχετε». Το Lisburn Turkish Barbers βρίσκεται στην Market Square, Lisburn.

Παιδική μάσκα από λινό

Το λινό είναι ανθεκτικό, ελαφρύ, εύκολο στην ύφανση και απαλλάσσεται εύκολα από την υγρασία. Είναι ένα από τα καλύτερα υφάσματα για την κατασκευή μασκών ή καλυμμάτων. Στη Βόρεια Ιρλανδία, η κάλυψη της μύτης και του στόματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους κατέστη υποχρεωτική προκειμένου να αναχαιτιστεί η διάδοση της COVID-19.   

Αλκοολούχο Απολυμαντικό Χεριών, Απρίλιος 2020

Η ζήτηση για αλκοολούχα απολυμαντικά χεριών ήταν τεράστια τις πρώτες μέρες της πανδημίας. Πολλοί παραγωγοί αλκοολούχων ποτών σταμάτησαν τη συνήθη παραγωγή τους και άρχισαν να πωλούν τα δικά τους απολυμαντικά προϊόντα. Η Shortcross Gin βρίσκεται έξω από το Crossgar της County Down, και πωλεί τα προϊόντα της μέσω διαδικτύου.

Πανό στις φυλακές της Αμβέρσας

Σωφρονιστικοί υπάλληλοι και τρόφιμοι των φυλακών της Begijnenstraat κατασκεύασαν τέσσερα πανό. Με τον τρόπο αυτό έστελναν μηνύματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης, ευχόμενοι υγεία σε όλους.

15 Μαρτίου – 16 Μαΐου 2020

Συλλογή: MAS, inv. nr. MAS.0328.002

Γυμναστήριο στην πόλη

Οι αθλητικοί σύλλογοι Beerschot Atletiek και Buurtsport Kiel en Hoboken διαμόρφωσαν μία «διαδρομή άθλησης» στη γειτονιά Kiel. Αυτό που προτείνουν είναι ασκήσεις που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε σε διάφορους δημόσιους χώρους, χρησιμοποιώντας παγκάκια, σκαλοπάτια κλπ.

20 Απριλίου 2020

Στον πεζόδρομο του Meir

Όταν έληξαν οι περιορισμοί στην κυκλοφορία, άνοιξαν ξανά τα καταστήματα στον εμπορικό πεζόδρομο του Meir. Οι καταστηματάρχες έλαβαν κάθε είδους μέτρα προφύλαξης. Ο δήμος δημιούργησε ειδικά οδικά σήματα για τον έλεγχο του πλήθους και για να εξασφαλίζονται οι αναγκαίες αποστάσεις.

31 Μαρτίου 2020

Συλλογή: FelixArchief, inv. nr. 2876#82

Iftar «με ρόδες»

Το ιφτάρ, το δείπνο που προσφέρεται με τη δύση του ήλιου όταν τελειώνει η ημερήσια νηστεία, δεν ήταν δυνατό σε αυτό το Ραμαζάνι.  Για τον λόγο αυτό, ορισμένα τζαμιά, όπως το El Fath, χρησιμοποίησαν φορτηγά ποδήλατα για τη διανομή ιφτάρ σε μοναχικούς και άπορους ανθρώπους.

12 Απριλίου – 13 Μαΐου 2020

Συλλογή: FelixArchief, inv. nr. 2920#6

Οι ‘t Akkoord παίζουν μουσική για τον οίκο ευγηρίας De Fontein

Μια που οι ηλικιωμένοι διέτρεχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο από τον κορονοϊό, πολλοί τρόφιμοι οίκων ευγηρίας και ένοικοι διαμερισμάτων υποστηριζόμενης διαβίωσης ήταν αναγκασμένοι να μένουν μέσα. Το μουσικό συγκρότημα ’t Akkoord έδωσε συναυλία, τηρώντας όλους τους κανόνες φυσικής αποστασιοποίησης, μπροστά στον οίκο ευγηρίας De Fontein για να ψυχαγωγήσει τους ενοίκους.

10 Μαΐου 2020

Συλλογή: FelixArchief, inv. nr. 2893#2

Το κομμάτι της συνθέτιδος Zita Bružaitė με τίτλο «Άγχος»

Όταν στις 16 Μαρτίου ανακοινώθηκαν τα περιοριστικά μέτρα, η συνθέτης Zita Bružaitė άρχισε να συνθέτει το νέο της κομμάτι με τίτλο «Άγχος» (στα λιθουανικά Nerimas). Κάθε μέρα, αφιέρωνε τουλάχιστον μισή ώρα σε αυτή τη δουλειά. Η παρτιτούρα, δωρεά της Bružaitė στο μουσείο, αντανακλά τις διαφορετικές ψυχολογικές διαθέσεις που βίωσε η καλλιτέχνης κάθε ημέρα της καραντίνας αλλά και τις συνθήκες υπό τις οποίες περνούσε ο καιρός.

Μπλουζάκι

Κλεισμένη στο σπίτι, η Gintautė αφοσιώθηκε στο αγαπημένο της χόμπι, το κέντημα. Έχοντας ρωτήσει τους φίλους της στο Instagram για το ποιο ήταν το σύμβολο της εποχής κατά τη γνώμη τους, κέντησε 33 διαφορετικές ιστορίες καραντίνας σε ένα παλιό μπλουζάκι της. Οι ιστορίες απεικονίζουν διάφορες συμβολικές ιδέες, αντικείμενα νοσταλγίας και πράγματα πρακτικής χρήσης, όπως είναι το χαρτί υγείας και οι αναπνευστήρες. Όταν ένας από τους ακολούθους της στο Instagram της ζήτησε να κεντήσει κάτι μαγικό, εκείνη αποφάσισε ότι αυτό θα ήταν η εικόνα ενός «κορονοϊού μέσα σε γυάλινο βάζο». Το T-shirt δωρήθηκε στο μουσείο από την Gintautė Riabovaitė. 

Ανθισμένες κερασιές στο διαδίκτυο

Όταν έρχεται η άνοιξη, όλοι οι κάτοικοι του Vilnius πηγαίνουν στον οπωρώνα με τις κερασιές, (αλλιώς sakura) για να θαυμάσουν τα ανθισμένα δέντρα. Αυτή την άνοιξη όμως, για να προστατευθεί ο κόσμος και για να περιοριστούν οι περιττές συγκεντρώσεις, ο Δήμος του Βίλνιους, σε συνεργασία με τον τηλεπικοινωνιακό όμιλο Telia, εγκατέστησε κάμερες στον οπωρώνα για τη ζωντανή αναμετάδοση στο διαδίκτυο των ανθισμένων κερασιών. Ο Δήμος του Βίλνιους δώρισε στο μουσείο τη σχετική ενημερωτική πινακίδα.

Ένα εισιτήριο από το Μπαλί

Τον Μάρτιο του 2020, όταν έκλεισαν ξαφνικά τα σύνορα των περισσότερων χωρών, οι ταξιδιώτες αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Λιθουανίας άρχισε να διοργανώνει πτήσεις επαναπατρισμού από τις χώρες με τον μεγαλύτερο αριθμό εγκλωβισμένων εγγεγραμμένων πολιτών. Η τελευταία πτήση από τη Νήσο Μπαλί πραγματοποιήθηκε στις 28-29 Μαρτίου. Η Ugnė Karaliūnaitė, που γύρισε σπίτι της με αυτή την πτήση, δώρισε τα εισιτήριά της στο μουσείο.

Πατρόν για μάσκες

Καθώς εξαπλωνόταν με μεγάλη ταχύτητα αυτή η ιογενής λοίμωξη, τα λιθουανικά υγειονομικά ιδρύματα βρέθηκαν και να μην διαθέτουν επαρκή προστατευτικό εξοπλισμό και να μην μπορούν να τον αποκτήσουν. Ανταποκρινόμενη στις ανάγκες της κατάστασης, η Σχολή Ρομποτικής ανέπτυξε ένα τρισδιάστατο πατρόν για την εκτύπωση μασκών, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από επιχειρήσεις και από μεμονωμένους πολίτες για να τυπωθούν περισσότερες από πενήντα χιλιάδες μάσκες προοριζόμενες για τους εργαζομένους στον χώρο της υγείας. Ο Paulius Briedis (VšĮ Robotikos mokykla) δώρισε το πατρόν στο μουσείο.

Χαμστερόκουτο

Τούτο δω το χαμστερόκουτο ταχυδρομήθηκε εν μέσω πανδημίας κορονοϊού ως εναλλακτικό δώρο γενεθλίων, όταν ήταν αδύνατες οι επισκέψεις αυτοπροσώπως. Περιείχε δύο ρολά χαρτί υγείας, μια μεγάλη συσκευασία μακαρόνια και κονσέρβες - είδη ιδιαιτέρως χρήσιμα όταν ξεκινούσαν τα πρώτα μέτρα κατά του κορονοϊού στη Γερμανία. Πολλά από αυτά ήταν εξαντλημένα στα σουπερμάρκετ. Αποστολέας ήταν η «Εταιρεία Hamster της οδού Hamster από το Hamstern».

Amberg, 18 Απριλίου 2020

Ευχαριστήριο γράμμα σε ταχυδρομική κάρτα για τους ταχυδρόμους

Η Deutsche Post AG έλαβε αυτή την αυτοσχέδια ταχυδρομική κάρτα σε ένδειξη ευχαριστίας προς τους εργαζόμενους στη διανομή της αλληλογραφίας, οι οποίοι πιέστηκαν ιδιαίτερα από τον αυξημένο όγκο επιστολών και δεμάτων κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού. Λόγω των περιοριστικών μέτρων κατά του κορονοϊού, πολλά νοικοκυριά επέλεγαν, σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό, την παράδοση κατ’ οίκον των αγορών τους. Έκτοτε, τα αγαθά παραδίδονται συχνά χωρίς ανθρώπινη επαφή. Η κάρτα μπορεί να θεωρηθεί χειρονομία και ένδειξη αλληλεγγύης προς τον ταχυδρόμο, κατ’ αναλογία προς το εσπερινό χειροκρότημα για τους επαγγελματίες της υγείας. Η ταχυδρομική κάρτα φέρει σφραγίδα με τον καθεδρικό ναό της Κολωνίας σε γυάλινη χιονόμπαλα.

Κολωνία, 30 Μαρτίου 2020

Ημερολόγιο παράξενης περιόδου

Το βιβλίο αυτό, που εξέδωσε ο καλλιτέχνης Hasso von Henninges, συγκεντρώνει εγγραφές από 20 συγγραφείς, οι οποίοι περιγράφουν τις καθημερινές τους εμπειρίες, συνήθειες και εντυπώσεις από την περίοδο με τον κορονοϊό τον Μάρτιο και τον Απρίλιο. Οι εβδομάδες αυτές σημαδεύτηκαν από τα μέτρα για τον περιορισμό του κορονοϊού και από αυτοαπομόνωση. Κάποιες από τις σκέψεις τους καταγράφηκαν σε χαρτί, άλλες σε υπολογιστή. Το έργο των 260 σελίδων εκδόθηκε σε 32 αντίτυπα.

Νυρεμβέργη, Μάρτιος-Απρίλιος 2020

Ταχυδρομικές κάρτες τον καιρό του κορονοϊού

Η καλλιτέχνις Susanne Schattmann έστειλε με το ταχυδρομείο παλαιές ταχυδρομικές κάρτες, βαμμένες με ακρυλικές βαφές, σε συγγενείς και φίλους, και τους ζήτησε να αυτοσχεδιάσουν και να τις στείλουν πίσω. Περισσότεροι από 50 άνθρωποι κάθε ηλικίας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Τα σχέδια και οι τεχνικές της έκθεσης με τις ταχυδρομικές κάρτες καλύπτουν ένα πλήρες φάσμα καλλιτεχνικής έκφρασης, από ακουαρέλες και φωτογραφίες έως γραφισμό και σχέδιο. Ο σχετικός «χαρτογραφικός περίπατος» και ένα «αυτοδημιούργητο τραγούδι» βρίσκονται επίσης υπό διαμόρφωση.

Νυρεμβέργη, Μάρτιος-Ιούνιος 2020

Εξατομικευμένες οδηγίες για τη χρήση Skype και iPad από ηλικιωμένους

Η πανδημία του κορονοϊού έδωσε τεράστια ώθηση στην ψηφιοποίηση. Ένα μεγάλο κομμάτι των διαπροσωπικών ανταλλαγών έχει πλέον μετατοπισθεί και πραγματοποιείται μέσω ψηφιακών διαύλων εξαιτίας των περιορισμών στις ανθρώπινες επαφές. Για τον λόγο αυτό, ο κ. Rauch αγόρασε ένα iPad για τους γονείς του, οι οποίοι είναι άνω των 80 ετών, για να συνεχίσει να επικοινωνεί πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους. Δεδομένου ότι οι γονείς δεν είχαν καμία εμπειρία από υπολογιστές, έξυπνα τηλέφωνα ή το διαδίκτυο, ο γιος τους έγραψε οδηγίες, βήμα προς βήμα, για τους γονείς του, τις οποίες και τους έστειλε ταχυδρομικώς, μαζί με τη συσκευή. Εξηγεί σε αυτές με ποιους τρόπους λειτουργούν η ίδια η συσκευή αλλά και η υπηρεσία άμεσης ανταλλαγής μηνυμάτων Skype.

Dortmund, 22 Μαρτίου, 2020

Tandle Hills

Από τα γεμάτα κόσμο πάρκα, τις παιδικές χαρές και τους παιδότοπους στους αγρούς, το χορτάρι, τον ουρανό και τους ανοιχτούς χώρους. Το εθνικό πάρκο Tandle Hills ήταν και θα συνεχίσει να είναι το καταφύγιό μας. Τα παιδιά χρειάζονται άπλετο χώρο, χρόνο και παιχνίδι χωρίς τους κανόνες του σπιτιού, των ενηλίκων και του κόσμου. Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, κάπως έτσι βρήκαμε την υγειά μας..

Νοσηλευτικό προσωπικό με ζωγραφισμένες προσωπίδες στην παιδική πτέρυγα νοσοκομείου

Το Lockdown Museum στο Oldham είναι ένα ψηφιακό έργο που αποσκοπεί να αποτυπώσει τη ζωή στην γύρω περιοχή κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19. Οι υπεύθυνοι του έργου ζήτησαν από την τοπική κοινότητα να βοηθήσει στην καταγραφή και την εξερεύνηση αυτής της περιόδου ώστε να φτιάξουν μια ψηφιακή χρονοκάψουλα για τις μελλοντικές γενιές κατοίκων του Oldham.

Λούτρινο αρκουδάκι σε παράθυρο

Η Γκαλερί Oldham δημοσίευσε εννέα ψηφιακές εκθέσεις με τους εξής τίτλους: «Η ζωή στη διάρκεια του lockdown», «Καλοσύνη», «Αντικείμενα», «Δημιουργία», «Αλλαγές», «Μηνύματα», «Φύση», «Άθληση» και «Εργασία». Τον Αύγουστο ζήτησαν να προστεθούν και γραπτά. Τα αποκαλούν «Οι επιστολές του lockdown».

Κοινωνικές εκδηλώσεις εν μέσω κοινωνικής αποστασιοποίησης

Μέχρι στιγμής 80 άτομα έχουν στείλει πάνω από 300 εικόνες και γραπτά. Πρόκειται για τις πρώτες συνεισφορές σε ένα εξαιρετικό αρχείο που θα βοηθήσει την Γκαλερί να αφηγηθεί στις επόμενες γενιές πώς ήταν η ζωή εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας.

Άλμα και πόζα!

Τέκνο εργαζόμενου σε βασικό τομέα συνεχίζει τις σχολικές του δραστηριότητες.

Corona Solidaritätsband

Το Υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων μοίρασε τα βραχιολάκια αυτά σε δημόσιους διοικητικούς υπαλλήλους. Απεικονίζει τα μέτρα υγιεινής, η τήρηση των οποίων επιβραδύνει την περαιτέρω εξάπλωση του κορονοϊού.

Σημείο διέλευσης συνόρων

Φωτογραφία στην κοινότητα Ruggell του Λιχτενστάιν, στα σύνορα με την Αυστρία, την περίοδο που ήταν κλειστά τα σύνορα. Μετάφραση της πινακίδας: Κλειστό σημείο διέλευσης συνόρων για όλα τα οχήματα και τους πεζούς.

Εντυπώσεις από το Vaduz - «Στάση λεωφορείου»

Στάση λεωφορείου στον δήμο του Vaduz: λεωφορείο, αφίσα με πληροφορίες σχετικά με τα προστατευτικά μέτρα που πρέπει να τηρούν οι επιβάτες και οι οδηγοί.

Εντυπώσεις από το Ruggell - «Αφίσες»

Ταχυδρομείο του δήμου Ruggell.

Στην αριστερή αφίσα: Πληροφορίες σχετικά με το περιορισμένο ωράριο λειτουργίας που ισχύει από τις 20.04.2020. Πριν από αυτή την ημερομηνία το ταχυδρομείο ήταν κλειστό.

Στη δεξιά αφίσα: Υπενθύμιση και έκκληση να τηρούνται οι αποστάσεις και να πραγματοποιούνται συναλλαγές, ει δυνατόν, χωρίς μετρητά.

Gesperrt Poster Gemeinde Balzers

Από τα μέσα Μαρτίου 2020 μέχρι τα μέσα Μαΐου 2020 όλες οι δημοτικές παιδικές χαρές και οι παιδότοποι στο δήμο Balzers του Λιχτενστάιν δεν λειτουργούσαν. Παρόμοιες αφίσες αναρτήθηκαν σε όλα αυτά τα μέρη.

Η Jenny Mclean θυμάται τη Nidiya

Τα Boundary Way Allotments, οι δημοτικοί λαχανόκηποι, βρίσκονται πολύ κοντά στο σπίτι μου. Ήμουνα εκεί χθες και συνάντησα έναν Τζαμαϊκανό ονόματι Tony Mclean και πιάσαμε την κουβέντα για τους κήπους. Μου είπε ότι η γυναίκα του η Jenny ήταν στην κηδεία της καλύτερής της φίλης, της Nidiya, που πέθανε από κορονοϊό. Μίλησα μαζί της σήμερα το πρωί και μου είπε ότι θα χαρεί να τα πούμε στους λαχανόκηπους γιατί βρίσκει παρηγοριά σε αυτό το μέρος. Ήταν χάλια στην κηδεία καθώς θυμόταν τα 33 χρόνια κολλητής φιλίας της με τη Nidiya. Οι μαύροι και οι Ασιάτες του Wolverhampton μοιάζει να έχουν χτυπηθεί πολύ άσχημα από τη νόσο.

Χειροκροτήματα για το NHS, το εθνικό σύστημα υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου

Ένας από τους 10 καλλιτέχνες στον οποίο ανέθεσε παραγγελία η Historic England, ο Roy Mehta, επέλεξε αυτή τη φωτογραφία για να συμπεριληφθεί στις 10 φωτογραφίες της συλλογής με θέμα «Τα προάστια του Λονδίνου». Δήλωσε δε τα εξής:  «Η φωτογραφία που επέλεξα έχει τίτλο Shuvaseesh Das, χειροκρότημα για το NHS στο Λονδίνο. Μου άρεσαν και μερικές ακόμα από τις φωτογραφίες αλλά αυτή αποτυπώνει την πραγματικότητα του lockdown για πολύ κόσμο». Στο πλάνο βλέπουμε ένα ζευγάρι να χειροκροτεί στο μπαλκόνι. Δεδομένων των συνθηκών, το χειροκρότημα σημαίνει ένα πράγμα μόνο, τη στήριξη που παρέχεται σήμερα στο NHS. Ο συνδυασμός με το σκυθρωπό τους βλέμμα δημιουργεί μια πολύ ισχυρή εικόνα.

Μπουγέλο από απόσταση

Διασκέδαση σε δρομάκι μια ζεστή ανοιξιάτικη ημέρα. Δυο φίλοι αλληλομπουγελώνονται μέχρι να γίνουν μούσκεμα και να τους τελειώσει το νερό. Τα αθώα χαχανητά και οι τσιρίδες τους θυμίζουν ημέρες του παρελθόντος που όμως θα επιστρέψουν.

Juliette, Juliette (ήχοι του δρόμου)

Χάρη στις ηλιόλουστες και ζεστές ημέρες που μας προσφέρει η άνοιξη, η χαλάρωση στον κήπο μου προσφέρει μεγάλη ανακούφιση. Η επιβολή περιοριστικών μέτρων κυκλοφορίας σε συνδυασμό με την έκρηξη του αριθμού των συμπτωμάτων μετέτρεψε για ακόμη μία φορά αυτό τον μικρό εξωτερικό χώρο στο απόλυτο καταφύγιο για εμένα· έναν κόσμο που υπάρχει μόνο το απαλό αεράκι, το υπέροχο κελάηδημα των πουλιών, οι φωνές και τα γέλια των παιδιών που παίζουν και το χάδι του ανοιξιάτικου ήλιου στο πρόσωπό μου όταν κλείνω τα μάτια. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι απορίας άξιο το πώς μπορούμε να απολαύσουμε την ξεκούρασή μας σε ένα τέτοιο απάγκιο δεδομένου ότι τα σπίτια μας είναι τόσο κοντά το ένα με το άλλο.

Ταυτόχρονο κούρεμα

Δύο γείτονες κουρεύονται ταυτόχρονα στους κήπους τους που βρίσκονται δίπλα δίπλα. Ο κήπος που βρίσκεται στα δεξιά ανήκει στον φωτογράφο Alun Bull.

Προστατευτική μάσκα

Η Isabelle Mathieu, μια σχεδιάστρια καπέλων από την Alleur, σχεδίασε τη συγκεκριμένη μάσκα στο πλαίσιο της πανδημίας Covid-19. Το εν λόγω σχέδιο επιτρέπει την επικοινωνία με άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής και ομιλίας. Στο εγχείρημα αυτό συμμετείχε και η Relab de Liège που φρόντισε για την κοπή των υλικών με λέιζερ διασφαλίζοντας ότι οι άκρες του υφάσματος δεν ξεφτίζουν στο σημείο που βρίσκεται το πλαστικά τμήμα της μάσκας.

Όχι φιλιά αλλά η καρδιά είναι πάντα παρούσα!

Κονκάρδα που προωθεί την τήρηση των αποστάσεων στο πλαίσιο της κρίσης του κορονοϊού.

Όλα θα πάνε καλά. Το υποσχόμαστε!

Χειροποίητο διακοσμητικό με ένα μήνυμα ελπίδας εν μέσω του περιορισμού της κυκλοφορίας που επιβλήθηκε λόγω της κρίσης του κορονοϊού.

Μετά τη βροχή... βγαίνει ο ήλιος. Μένουμε σπίτι!

Μια μητέρα με την κόρη της έφτιαξαν αυτή την κατασκευή την περίοδο του περιορισμού της κυκλοφορίας. Την είχαν τοποθετήσει στα παράθυρα της πρόσοψης, στο ισόγειο του σπιτιού.

Τέλος το σκέιτμπορντ

Όταν επιβλήθηκε lockdown στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις αρχές Μαρτίου 2020, σταμάτησαν σχεδόν τα πάντα. Μεταξύ άλλων και τα συνήθη είδη παιχνιδιού. Φωτογραφία ενός άδειου πάρκου με ράμπα για σκέιτμπορντ στο South Inch του Perth στη Σκωτία.

Καλικάντζαροι και ουράνια τόξα

Σχεδόν αμέσως μετά την επιβολή του lockdown και της κατ’ οίκον εκπαίδευσης που ακολούθησε, πολλές οικογένειες εξέφρασαν τις ελπίδες και τα άγχη τους δημιουργώντας διάφορα έργα τέχνης με παιχνιδιάρικη διάθεση που κρεμούσαν στα παράθυρα των σπιτιών τους.

Το γκράφιτι τα σπάει, εντάξει;

Δυο μήνες αφού επιβλήθηκε το lockdown άρχισε να εμφανίζεται ένας παιχνιδιάρικος τρόπος διαμαρτυρίας μαζί με τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Το γκράφιτι αυτό βρίσκεται κάτω από τη γέφυρα A9, πάνω από τον ποταμό Almond, στο Inveralmond του Perth, στη Σκωτία.

Ζωγραφιές με κιμωλία στο lockdown

Στη διάρκεια του lockdown τα παιδιά ανακάλυψαν και πάλι κάποιους παραδοσιακούς τρόπους παιχνιδιού κοντύτερα στο σπίτι. Ζωγραφιές και παιχνίδια με κιμωλία ξεφύτρωσαν σε πεζοδρόμια σε πολλά μέρη. Εδώ βλέπουμε μια τέτοια περίπτωση στο κέντρο του Perth, στη Σκωτία.

Ζωγραφισμένα βότσαλα

Λίγο πριν τη λήξη του lockdown, τα παιδιά άρχισαν να αφήνουν ζωγραφισμένα βότσαλα έξω από τα σχολεία τους ως ένδειξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης.

Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα τμήμα μιας «κάμπιας από βότσαλα» που έφτιαξαν παιδάκια του δημοτικού σχολείου Moncrieffe, έξω από το σχολείο τους στο Perth της Σκωτίας.

Από τη Βουδαπέστη

Όταν άρχισαν να εξαντλούνται τα αποθέματα μασκών από τα καταστήματα, ήθελα και εγώ να είμαι κατάλληλα προστατευμένος με τον δικό μου, ξεχωριστό τρόπο. Επέλεξα να βασιστώ στο σχέδιο της μάσκας που φορούσαν οι γιατροί στην επιδημία πανώλης τον Μεσαίωνα. Ήμουν σίγουρος ότι εφόσον ήταν αποτελεσματική τον Μεσαίωνα, θα είναι και τώρα. Την παρέλαβα πάνω στην ώρα, τον Απρίλιο. Μια φορά την εβδομάδα έκανα τα ψώνια μου, περπατούσα στο δρόμο και χρησιμοποιούσα τα μέσα μαζικής μεταφοράς φορώντας τη μάσκα. Όπου εμφανιζόμουν, οι συζητήσεις κόβονταν μαχαίρι και ο κόσμος πάγωνε από φόβο. Επαγγελματίες φωτογράφοι εξακολουθούν να με παίρνουν τηλέφωνο για να κάνουμε φωτογράφηση στο δρόμο. Είτε υπάρχει πανδημία είτε όχι, ο κόσμος δεν πρέπει να χάνει το χιούμορ του, ακόμα και αν είναι κάπως μακάβριο.

Από την πόλη Mosonmagyarórvár

Όλα ξεκίνησαν το βράδυ της 13ης Μαρτίου, όταν ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολείων από την επόμενη Δευτέρα. Όλοι νομίζαμε ότι τα σχολεία θα έκλειναν για μία, το πολύ δύο εβδομάδες....κάναμε λάθος.

Οι μάσκες είναι από λινό ύφασμα. Δώσαμε πολύχρωμες στα παιδιά και λευκές με τρεις στρώσεις υφάσματος στους υπόλοιπους. Ελπίζω να επιστρέψουμε σύντομα στις γνωστές μας συνήθειες. Τα πράγματα πάνε καλύτερα τώρα. Άνοιξε η καλοκαιρινή κατασκήνωση και μπορώ να είμαι και πάλι με τους φίλους μου.

Από την πόλη Mezőkövesd

Μια μοδίστρα της περιοχής έραψε τη μάσκα μου για το γάμο μου. Βιαζόμασταν και για αυτό δεν είναι κεντημένη. Η οικογένειά μου έχει ρίζες Matyó και πολλές γενιές γυναικών κεντούσαν όμορφα ρούχα και διακοσμητικά.

Ο γάμος μου έγινε στις 21 Μαρτίου στην πόλη Mezőkövesd, όπου η φιλενάδα μου έγινε σύζυγός μου και από Beáta Görzsöny έγινε Beáta Kiss. :) Λόγω των μέτρων ασφαλείας είχαμε λίγους μόνο καλεσμένους την ημέρα εκείνη. Είναι μια παράξενη αλλά όμορφη ανάμνηση.

Από την πόλη Debrecen

Διαβάσαμε στον τοπικό τύπο αλλά και στο διαδίκτυο ότι η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες να βοηθήσουν την κατάσταση ράβοντας μάσκες στα σπίτια τους. Αφού εγγραφήκαμε ηλεκτρονικά, λάβαμε θετική απάντηση από ένα από τα πολιτιστικά κέντρα του Debrecen, το οποίο στη συνέχεια μας έστειλε όλα τα απαραίτητα υλικά, τα ελαστικά κορδόνια και το σχέδιο για τις μάσκες. Από εκεί και έπειτα όλα ήταν εύκολα. Ο σύζυγός μου σχεδίασε το πατρόν, ο γιος μου (με μειωμένη εργασιακή ικανότητα) έκοψε τα υφάσματα και εγώ έραψα τις μάσκες. Φτιάξαμε πάνω από 150 μάσκες μέσα σε λίγες ημέρες. Διασκεδάσαμε αλλά κάναμε και κάτι χρήσιμο!

Από την πόλη Herend

Είμαι από την πόλη Herend. Συνεργαστήκαμε με αρκετούς βοηθούς, ραφεία και χορηγούς, κατασκευάσαμε εθελοντικά περίπου 50.000 μάσκες στην κομητεία Veszprém και τις μοιράσαμε δωρεάν. Οι περισσότερες διανεμήθηκαν σε νοσοκομεία και φαρμακεία.

Νέα ετερότητα

Ζητήσαμε από τους επισκέπτες μας να μας στείλουν φωτογραφίες στις οποίες φορούν τις μάσκες τους. Οι μάσκες αυτές είναι υποχρεωτικές και, συνεπώς, προσδιορίζουν νέες φυσιογνωμίες στους δημόσιους χώρους. Ιούλιος 2020

Εγγύς κληρονομιά

Κατά την περίοδο του εγκλεισμού ζητήσαμε από τα μέλη του κοινού μας να μετατρέψουν το σπίτι τους σε μουσείο και να μιλήσουν αναλυτικά για το «αγαπημένο τους έκθεμα» σε ένα βίντεο. Ο Alfonso δήλωσε ότι το καπέλο του τού έφερνε στο νου πολλές αναμνήσεις από τη χώρα του, το Μεξικό. Απρίλιος-Μάιος 2020

Ανθρωπολογία μιας κρίσης

Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, περισσότεροι από 20 ανθρωπολόγοι συνεργάστηκαν με το μουσείο και μοιράστηκαν κάποιες ενδείξεις σχετικά με το τι συνέβαινε και ποιες αλλαγές θα έπρεπε να αναμένονται στην ανθρώπινη ζωή έπειτα από αυτή την εμπειρία. Δημοσιεύσαμε τα άρθρα τους στον ιστότοπο του Εθνικού Μουσείου Ανθρωπολογίας. Η εικόνα αυτή εμφανίζεται στο άρθρο του Álvaro Alconada «Σε κατάσταση αναμονής και περίοδο περισυλλογής».

Το μήνυμα στο χαρτί λέει: «Μην με αγγίζεις! Μπορεί να έχω τον ιό!» Μάιος-Ιούνιος 2020

Παράθυρα στον κόσμο

Κατά τις εβδομάδες στις οποίες οι Ισπανοί ήταν έγκλειστοι στα σπίτια τους ώστε να αποφύγουν να νοσήσουν από τον κορονοϊό, τα παράθυρά τους ήταν ο μόνος τρόπος για να δουν τι συνέβαινε έξω, στον δρόμο ή στη γειτονιά τους. Γι’ αυτό, τους ζητήσαμε να μας στείλουν φωτογραφίες τους. Αυτή η φωτογραφία από το παράθυρο της Ana δείχνει ότι, παρά το γεγονός ότι είμαστε έγκλειστοι στα σπίτια μας, μπορούμε ακόμα να δούμε το ουράνιο τόξο. Απρίλιος-Μάιος 2020

Νέα καθημερινή ζωή

Ζητήσαμε επίσης από τα μέλη της κοινότητάς μας να μας στείλουν φωτογραφίες που έδειχναν πώς ήταν η επιστροφή στις γειτονιές τους, έπειτα από μήνες που δεν μπορούσαν να τις επισκεφτούν. Ο Ángel έστειλε μια φωτογραφία που δείχνει την πρώτη επίσκεψή του στην εκκλησία έπειτα από πολύ καιρό. Ιούνιος 2020

Συμμετέχοντες στη χορευτική κοινωνική εκδήλωση Poikkeusliike («Εξαιρετικές κινήσεις») στη συνοικία Ruoholahti του Ελσίνκι, στις 27 Μαρτίου 2020. Οι ενδιαφερόμενοι συμμετείχαν σε μια διαδικτυακή χορευτική εκδήλωση σε όλη τη Φινλανδία, χορεύοντας για 20 λεπτά ταυτόχρονα στον χώρο της επιλογής τους.

Η τοιχογραφία Superhoitaja («Υπερ-νοσοκόμα») ευχαριστεί τους νοσηλευτές για το έργο τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού. Αυτό το γκράφιτι από τη Molotow Finland αποτελεί φόρο τιμής για τους εργαζομένους στον τομέα της υγείας και βρίσκεται στην περιοχή Konepaja της συνοικίας Vallila του Ελσίνκι (28 Απριλίου 2020).

Οι τρόφιμοι του Loppukiri, του δημόσιου γηροκομείου στη συνοικία Arabianranta του Ελσίνκι, τραγουδούν ομαδικά κατά το δειλινό της 19ης Μαρτίου 2020. Οι τρόφιμοι ηλικίας άνω των 70 ετών απέφευγαν να έρθουν σε επαφή με άλλα άτομα κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης της κυκλοφορίας λόγω του κορονοϊού.

Μάθημα περιβαλλοντικής αγωγής στο πάρκο Sinebrychoff για την τάξη 3B της Γερμανικής Σχολής του Ελσίνκι (Deutsche Schule Helsinki), στις 26 Μαΐου 2020. Όταν τα σχολεία άνοιξαν ξανά στα μέσα Μαΐου, ορισμένες τάξεις έκαναν μαθήματα στο ύπαιθρο, ενώ άλλες σε εσωτερικούς χώρους. Στο φόντο διακρίνεται η δασκάλα ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, Anmol Dogar.

Παρά την απειλή του κορονοϊού, η οργάνωση Hurstin Apu διένειμε τρόφιμα σε φτωχά και μειονεκτούντα άτομα στη συνοικία Kallio του Ελσίνκι, στις 17 Απριλίου 2020. Λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας δεν δημιουργήθηκαν ουρές και τα τρόφιμα διανέμονταν όποτε οι πολίτες έρχονταν να τα ζητήσουν. Αυτή η φιλανθρωπική οργάνωση διανέμει πακέτα με τρόφιμα και ρουχισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου σε όσους τα έχουν ανάγκη και οργανώνει διάφορες εκδηλώσεις.

Με το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, εμείς στο Εθνογραφικό Μουσείο Σλοβενίας, ως μέλη ενός ιδρύματος κοινωνικής ευθύνης, αναρωτηθήκαμε πώς θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε σε αυτή την κατάσταση και, κυρίως, πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στη δεδομένη συγκυρία. Αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε τα αστεία που άρχισαν να κυκλοφορούν μεταξύ μας. Με τη δράση αυτή θελήσαμε να φτιάξουμε το κέφι των ανθρώπων, και να τους ανακουφίσουμε από τις καθημερινές ανησυχίες, τους φόβους και τα άγχη τους όσον αφορά την ασθένεια, την απομόνωση και τη μοναξιά.

Από την άλλη, θέλαμε επίσης να καταγράψουμε την κοινωνική κατάσταση με αστεία που ανήκουν στην πνευματική πολιτιστική κληρονομιά μας. Σύμφωνα με ένα από αυτά, αν λάβουμε υπόψη τον αριθμό των αστείων που έχουν κυκλοφορήσει, πρέπει να συμπεράνουμε ότι η σημερινή πανδημία είναι η πιο ευχάριστη που έχει υπάρξει ποτέ. Ένα άλλο διατείνεται ότι τα αστεία για τον κορονοϊό εξαπλώνονται ταχύτερα από τον ίδιο τον ιό.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των αστείων είναι η μετάδοση από στόμα σε στόμα αλλά, στη συγκεκριμένη κατάσταση, στην οποία ήμασταν αναγκασμένοι να μείνουμε σπίτι, τα πάντα γίνονταν μέσω διαδικτύου και σύγχρονων τρόπων επικοινωνίας.

Μέσα σε δύο μήνες συγκεντρώσαμε πάνω από 1.000 αστεία, τα οποία επί του παρόντος προβάλλονται μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή στην κύρια αίθουσα του μουσείου και σε έναν εξωτερικό πίνακα μπροστά από το μουσείο, στον οποίο γράφουμε νέα αστεία κάθε εβδομάδα. Για τη Θερινή Νύχτα Μουσείων στις 20 Ιουνίου 2020 ετοιμάζουμε μια έκθεση που τιτλοφορείται «Koronski humor».

Απόσπασμα της έκθεσης ΚΟΡΟΝΟΧΙΟΥΜΟΡ: αστεία στον καιρό της πανδημίας COVID-19 (υπάρχει και ενότητα «κατ' οίκον εκπαίδευση εναντίον εργασίας από το σπίτι»).

Ο Sami Nasr από την κομητεία Μόναχαν απολαμβάνει το δροσερό αεράκι από το παράθυρο του αυτοκινήτου κατά τη διάρκεια μιας βόλτας, μετά τη χαλάρωση των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών.

Εικόνα της Tara McCarron από την κομητεία Μόναχαν και μιας συναδέλφου της, κατά την εργασία τους σε έναν θάλαμο ασθενών με Covid-19.

Εικόνα δρόμου στη βόρεια κομητεία Μόναχαν κατά τη διάρκεια του περιορισμού της κυκλοφορίας λόγω της νόσου Covid-19.

Εικόνα του Glenn Murphy και της οικογένειάς του από το Μόναχαν, ο οποίος έτρεξε μαραθώνιο γύρω από το σπίτι του κατά τη διάρκεια του περιορισμού της κυκλοφορίας και συγκέντρωσε πάνω από 13.500 ευρώ για τους εργαζομένους στην πρώτη γραμμή στο Μόναχαν.

Μάσκα με κεντημένη βιολέτα

«Ως μεγάλη λάτρης του κεντήματος, ξέρω πολύ καλά πόσο χρόνο απαιτεί· επίσης κεντάω πολύ στον ελεύθερο χρόνο μου. Η μάσκα έχει δύο φύλλα και είναι χειροποίητη. Διάλεξα τη βιολέτα για να τη διακοσμήσω, για δύο λόγους: είναι ένα από τα πρώτα λουλούδια που ανθίζουν την άνοιξη, ακριβώς την εποχή που έφτασε η πανδημία στην Ουγγαρία και, από την άλλη, συμβολίζει την αναγέννηση και την ελπίδα, για την καταπολέμηση του ιού.»

Τεχνολογία και δημιουργικότητα

«Τόσο ο άντρας μου όσο κι εγώ εργαζόμασταν από το σπίτι κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού. Η καθημερινή μου ρουτίνα είναι αρκετά ισορροπημένη και πολυάσχολη. Ο δικός του φόρτος εργασίας δεν είναι ομοιογενής, αλλά η εποπτεία είναι αυστηρή και οι δραστηριότητές του στην οθόνη ελέγχονται κατά διαστήματα. Ωστόσο, αυτό είναι εκνευριστικό όταν δεν έχει τίποτα να κάνει, ενώ ξέρει ότι θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα στο σπίτι. Η λύση στο πρόβλημά μας είναι τα ξύλινα καλαμάκια. Όσο εγώ δουλεύω, η άλλη οθόνη παραμένει επίσης ενεργή.»

Στο κέντρο του τραπεζιού

«Μου αρέσει να περνώ τον χρόνο μου δημιουργικά, όσον αφορά τη διακόσμηση. Αυτό το δημιούργημά μου έγινε για να στολίσει το πασχαλινό τραπέζι. Δεν είχαμε δει τα μέλη της οικογένειάς μας για αρκετές εβδομάδες και είχε γίνει καθημερινή ρουτίνα να παρακολουθούμε τις ενημερώσεις σχετικά με τον ιό στην τηλεόραση. Είμαι πεπεισμένη ότι η ζωή μας μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη με λίγη αίσθηση του χιούμορ.»

Μάσκες με νόημα

«Μόλις η πανδημία εμφανίστηκε στην Ουγγαρία, οι άνθρωποι άρχισαν να αγοράζουν μάσκες σαν τρελοί, αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω μόνη μου τις δικές μου, αφού αυτή φαινόταν να είναι η μόνη λύση. Έψαχνα ένα βαμβακερό μπλουζάκι υψηλής ποιότητας από το πίσω μέρος του οποίου θα μπορούσα να φτιάξω 6 μάσκες.

Αυτή η εικόνα έχει νόημα για εμένα, επειδή η Ιταλία είναι η αγαπημένη μου χώρα και ήταν επίσης η πρώτη χώρα που ήρθε αντιμέτωπη με τον ιό στην Ευρώπη. Υπάρχει η ιταλική έκφραση "dare una mano", η οποία σημαίνει: "τείνω χείρα βοηθείας". Από το μπλουζάκι λείπει μόνο ένα μανίκι, το οποίο συμβολίζει στην κυριολεξία τη χείρα βοηθείας που θα έπρεπε να είχαν τείνει στην Ιταλία οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι τουρίστες που αγοράζουν κυρίως αυτά τα εμπορεύματα.»

Σιδερώστρα

«Αυτή η σιδερώστρα απέκτησε πολύ σημαντικότερο ρόλο στην καθημερινή μας ζωή τις τελευταίες εφτά εβδομάδες από ό,τι τα προηγούμενα δέκα χρόνια.

Το ύψος της προσαρμόζεται, επομένως, ήταν τέλεια για να τοποθετούμε τον φορητό υπολογιστή κατά τη διάρκεια των διαδικτυακών μαθημάτων που έκανε το παιδί μου στο πιάνο, ώστε ο δάσκαλος να βλέπει άψογα όχι μόνο τη στάση του αλλά και τα δάχτυλά του. Μόνο και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, άξιζε η αγορά της.»

Μαζί και χώρια

Μια κόρη μιλά με τη μητέρα της στο τηλέφωνο. Η μητέρα ζει σε γηροκομείο, αλλά οι δύο γυναίκες κατάφεραν να ιδωθούν, τηρώντας τους κανονισμούς και τις αποστάσεις.

Γυρίστε σπίτια σας

Μολονότι οι οδηγίες στη Δανία έλεγαν ότι οι άνθρωποι έπρεπε να μείνουν σπίτι, σε μια αραιοκατοικημένη τοπική περιοχή εμφανίστηκαν το Πάσχα πολυάριθμοι άνθρωποι που έκαναν πεζοπορία στη φύση, λόγω της μικρής απόστασης από την κατοικία τους. Μια κάτοικος της περιοχής που εκνευρίστηκε από τη συρροή ατόμων έφτιαξε ένα σήμα με την επιγραφή «Γυρίστε σπίτια σας» και το τοποθέτησε στον δρόμο. Οι γείτονές της ενοχλήθηκαν ιδιαιτέρως από την πράξη αυτή, γι’ αυτό αναγκάστηκε να το αφαιρέσει στο τέλος.

Γενέθλια

Γενέθλια χωρίς καλεσμένους! Τα γηροκομεία είχαν κλείσει και δεν επιτρεπόταν η είσοδος επισκεπτών λόγω του ιού. Γι’ αυτό η οικογένεια της Grethe Gertsen έπρεπε να συγκεντρωθεί έξω από το γηροκομείο στις 2 Απριλίου, για να γιορτάσει τα 91α γενέθλιά της. Η Grethe κάθεται στο παράθυρο.

Νοσοκόμα

Το μουσείο συγκεντρώνει καθημερινά αναφορές από άτομα που αισθάνονται ξαφνικά ότι έχουν έρθει όλα τα πάνω κάτω. Η Charlotte Høj Opheim-Winje εργάζεται συνήθως ως νοσοκόμα σε ορθοπεδικά χειρουργεία, αλλά επανεκπαιδεύτηκε μέσα σε λίγες μέρες, ώστε να διαχειρίζεται ασθενείς με κορονοϊό στο νοσοκομείο Farsø. Η ιστορία της έχει πλέον καταγραφεί για τις μελλοντικές γενιές.

Netto

Προτού μπουν στα σουπερμάρκετ και τα μπακάλικα, οι πελάτες ενθαρρύνονται να φροντίζουν την υγεία των άλλων και των εργαζομένων, τηρώντας τις αποστάσεις. Επιπλέον, τα καταστήματα ενημερώνουν τους πελάτες ότι δεν υπάρχει λόγος να αδειάζουν τα ράφια, εφόσον εξακολουθούν να γίνονται καθημερινές παραδόσεις όλων των εμπορευμάτων. Οι επιγραφές και οι προειδοποιήσεις αποτελούν σημαντικό μέρος της τεκμηρίωσης που συγκεντρώνει το μουσείο μας σχετικά με αυτή την πολύ ιδιαίτερη κατάσταση. Αργότερα κάποιες από αυτές θα προστεθούν στη συλλογή του μουσείου. Επιπλέον, το μουσείο συνεργάζεται με τον δήμο, προκειμένου να αποκτήσει περιλήψεις αποφάσεων και άλλα σημαντικά δημοτικά έγγραφα.

Østerbrogade

Άδειοι δρόμοι και ερημωμένες πόλεις. Οι άνθρωποι μένουν σπίτι, γεγονός το οποίο αποτελεί επίσης σημαντικό μέρος της τεκμηρίωσης που συγκεντρώνει το μουσείο.

Γεγονότα

Αντισηπτικά, πλαστικά γάντια και επιγραφές που σας ενημερώνουν πώς να συμπεριφέρεστε στο σουπερμάρκετ, συμπεριλαμβανομένης της μέγιστης χωρητικότητας του καταστήματος. Τα ψώνια μετατράπηκαν ξαφνικά σε επικίνδυνη δραστηριότητα και δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ήταν πριν. Αυτό το γεγονός τεκμηριώνεται επί του παρόντος από το μουσείο, το οποίο θεωρεί την κρίση COVID-19 μοναδική ευκαιρία για την τεκμηρίωση της ιστορίας όπως συμβαίνει αυτήν τη στιγμή. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία για το μουσείο είναι να αποτυπώσει όλες τις αλλαγές που γίνονται.

Καροτσάκι λαϊκής

«Πριν», αυτό το καροτσάκι ήταν σύμβολο των αγορών που «έπρεπε να γίνουν» το σαββατοκύριακο, εις βάρος άλλων περισσότερο ελκυστικών ασχολιών. Το τραβούσαμε λίγο απρόθυμα και το βλέπαμε μόνο ως χρηστικό αντικείμενο. Σήμερα, την εποχή του εγκλεισμού, έχει γίνει σύμβολο εξόδου και περιπέτειας.

Στεγνωτήριο

Καθώς η γυναίκα μου (αυτή με το καροτσάκι) τηλεργάζεται στο δωμάτιο που αποκαλούμε γραφείο, είμαι περιορισμένη στη σαλοτραπεζαρία μας... αλλά το γραφείο μας στο παρελθόν ήταν επίσης αίθουσα πιάνου, τραγουδιού, υπολογιστή και ζωγραφικής, ενώ κάθε 2-3 μέρες χρησίμευε ως στεγνωτήριο.

Η Plume κι εγώ ζούμε πλέον στην τραπεζαρία/στεγνωτήριο. Η μόνη μου παρηγοριά είναι ότι λόγω εγκλεισμού το σιδέρωμα είναι περιττό (...) κι έτσι δεν χρειάζεται να ζούμε επίσης στο σιδερωτήριο!

Κινητό τηλέφωνο

Από την έναρξη του εγκλεισμού το κινητό μου μού έχει γίνει απολύτως απαραίτητο, επειδή με αυτό μπορώ να καλώ την οικογένεια και τους φίλους μου... Χάρη στο κινητό μου, μπορώ επίσης να έχω επαφή με τον δάσκαλό μου.

Το παλιό μου τηλέφωνο έσπασε το σαββατοκύριακο ακριβώς πριν αρχίσει ο εγκλεισμός και κατάφερα να αγοράσω άλλο κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, την Τετάρτη που όλα τα καταστήματα έπρεπε να κλείσουν το μεσημέρι. Έφτασα στο κατάστημα μια ώρα πριν κλείσει. Ευτυχώς!

Παγίδα 2020 / Δεν είμαι εδώ 2020

«Μολονότι το σπίτι των γονιών μου είναι πολύ μεγαλύτερο από την γκαρσονιέρα στην οποία ζούσα στο Βουκουρέστι πριν από την καραντίνα, νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα από εκείνα τα μεγάλα κλουβιά στον ζωολογικό κήπο, όπου τα ζώα διαβιούν υπό συνθήκες που αναπαράγουν τον φυσικό οικότοπό τους, αλλά εξακολουθούν να μην είναι ελεύθερα.»

Το σπίτι είναι παντού: Δεν υπάρχει εξωτερικός χώρος, 2020 / Θα σας καλέσουμε, 2020

«Δυστυχώς, η κατάσταση με πιέζει να κρατήσω το διαμέρισμά ως μοναδική "κατοικία" μου. Με τη ζωγραφική μπορώ να ξεφύγω λίγο και να ταξιδέψω σε διαφορετικούς χώρους με γνώριμη ατμόσφαιρα. Αν και η διάθεση των έργων μου χαρακτηρίζεται από μοναξιά και ανία, θεωρώ την περίοδο αυτή ιδιαίτερα ευνοϊκή για την περαιτέρω καλλιτεχνική ανάπτυξη.»

Ημερολόγιο οικειοθελούς απομόνωσης, απόσπασμα

«Η σειρά "Τι μέρα είναι" είναι ένα σύντομο ημερολόγιο οικειοθελούς απομόνωσης, το οποίο αποτυπώνει την προσωπική μου διαδικασία προσαρμογής στην πανδημία, η οποία διήρκεσε σχεδόν έναν μήνα. Ξεκίνησε ως πανεπιστημιακή εργασία και αποδείχθηκε εντέλει μία από τις πλέον θεραπευτικές δραστηριότητες που έχω κάνει αυτούς τους μήνες.

Το ημερολόγιο αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο μέρος απαντά στο ερώτημα "Πού βρίσκομαι;" και αντικατοπτρίζει κυρίως τις ψυχολογικές μεταβολές που επέρχονται λόγω της νέας και ριζικά διαφορετικής πραγματικότητας ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους στους οποίους παγιδευτήκαμε από τη μια στιγμή στην άλλη. Το δεύτερο μέρος αφορά το ερώτημα "Πού θα ήθελα να είμαι;" και περιγράφει νοσταλγικά τις πάλαι ποτέ συνηθισμένες μικροεπιθυμίες οι οποίες εισβάλλουν διαρκώς στις σκέψεις μας αυτούς τους καιρούς.»