Μαρμάρινη κεφαλή του αυτοκράτορα Γέτα βανδαλισμένη με σκαρπέλο μετά την καταδίκη της μνήμης του - Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, π. 200 π.Χ.

Αποφασισμένος να συνενώσει στα χέρια του θρησκευτική και πολιτική εξουσία, ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας επιδιώκει την ύψιστη δόξα της θεοποίησης - θεϊκή υπόσταση και αθανασία. Στον αντίποδα, η έσχατη τιμωρία ήταν να διαγραφεί κάποιος κατηγορηματικά από την ιστορία. Ο όρος «damnatio memoriae» (καταδίκη της μνήμης) είναι επινόηση της σύγχρονης εποχής για να περιγραφεί η πρακτική αυτή. Οι καταδικασθέντες διαγράφονταν από τα αρχεία, οι διαθήκες τους ακυρώνονταν και όλες οι αναπαραστάσεις της μορφής τους καταστρέφονταν. Στην περίπτωση του Γέτα, ο οποίος δολοφονήθηκε με εντολή του αδελφού του και συναυτοκράτορα, Καρακάλλα, και μόνο η αναφορά στο όνομά του κατέστη αδίκημα που επέσυρε θανατική ποινή.