Behind the Poster: “The Ark”
Την Ημέρα του Πάρκου Leopold, στις 10 Σεπτεμβρίου 2022, το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας διοργάνωσε ξεναγήσεις της προσωρινής έκθεσης «Όταν οι τοίχοι μιλούν!», με ξεναγούς καλλιτέχνες από την Ουκρανία, τη Ρουμανία και τη Σλοβενία που είχαν συμβάλει στη δημιουργία των έργων τέχνης. Διαβάστε την ιστορία πίσω από την αφίσα....
Του NEIVANMADE, καλλιτέχνη, Lviv, Ουκρανία
Σήμερα, θέλω να σας μιλήσω για κάτι πολύ σημαντικό. Είναι κάτι που οι άνθρωποι ποτέ δεν φαίνεται να εκτιμούν ιδιαίτερα αν και γνωρίζουν ότι αξίζει περισσότερο από όλους τους θησαυρούς του κόσμου μαζί. Το πράγμα αυτό είναι η ελευθερία.
Αυτό το έργο τέχνης - «Η Κιβωτός» - δημιουργήθηκε την 1η Μαρτίου. Ήταν η πρώτη εβδομάδα πολέμου. Αιφνιδιασμένος παρακολουθούσε ολόκληρος ο κόσμος για να δει τι θα έκαναν οι Ουκρανοί απέναντι στον «τρίτο μεγαλύτερο στρατό του πλανήτη». Κανείς δεν πίστευε ότι θα τα καταφέρναμε αλλά έχουμε φτάσει ως εδώ και, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, συνεχίζουμε να προχωρούμε. Αλλά εκείνη την εποχή, δεν είχαμε τίποτα να αντιτάξουμε στις ρωσικές αεροπορικές επιδρομές, οπότε έβρεχε καθημερινά ρωσικές βόμβες πάνω στις φιλήσυχες ουκρανικές πόλεις. Σπίτια, νοσοκομεία και σχολεία μετατράπηκαν σε μαζικούς τάφους χιλιάδων απλών ανθρώπων των οποίων το μοναδικό φταίξιμο ήταν ότι βρίσκονταν εκεί. Είμασταν απελπισμένοι και ζητούσαμε απεγνωσμένα βοήθεια αλλά οι ισχυρότεροι ηγέτες του κόσμου δείλιαζαν απέναντι στη Ρωσία, φοβούμενοι μήπως την προκαλέσουν σε ακόμη περισσότερες αγριότητες. Ποια αγριότητα όμως μπορεί να είναι χειρότερη από τις μαζικές δολοφονίες, τους βιασμούς και τα βασανιστήρια χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών; Να επιτεθεί σε χώρα της ΕΕ φυσικά.
Μέσα στην απόγνωσή μας, είχαμε συναίσθηση ότι είχαμε μείνει μόνοι απέναντι σε σαδιστικά θηρία. Γι αυτό και η γραφή δεν λέει "ΚΛΕΙΣΕ τον ουρανό" αλλά "ΚΡΑΤΑ τον ουρανό". Το σύνθημα αυτό ξεκίνησε το 2014, όταν γινόταν η Επανάσταση της Αξιοπρέπειας στο Κίεβο. Όταν οι υποστηριζόμενοι από τη Ρωσία αστυνομικοί και παραστρατιωτικοί πυροβολούσαν ανθρώπους στους δρόμους, οι ελεύθεροι άνθρωποι βροντοφώναζαν τις λέξεις αυτές όταν ζητούσαν βοήθεια για να στήσουν οδοφράγματα. Ζητούμενο ήταν να μην πέσει ο ουρανός και μας πλακώσει, να σηκωθεί ο ήλιος της ελευθερίας πίσω ψηλά στον ουκρανικό ουρανό.
Οι στρατιώτες μας υπερασπίζονται τους ουκρανικούς αιθέρες με τα κορμιά τους και τα πεδία της μάχης είναι γεμάτα από πεσόντες ήρωες. Χρειαζόμαστε περισσότερα όπλα· τα χρειαζόμαστε επειγόντως. Ίσως κάποιοι από σας να μην πιστεύουν ότι χρειάζεται στρατιωτική βοήθεια. Ίσως θα έπρεπε να δοκιμάσετε να σταματήσετε τις βόμβες και τον πυρηνικό όλεθρο με χαμόγελα και παραμύθια για παγκόσμια ειρήνη. Το μόνο που θα καταφέρετε με αυτόν τον τρόπο είναι να χαρούν οι Ρώσοι γιατί θα σας κατακτήσουν χωρίς να προσπαθήσουν και πολύ.
Αλλά αντιστεκόμαστε, είμαστε ακόμη όρθιοι, σαν θύρα αρχαίου ναού ενώ ξημερώνει μια νέα ημέρα. Κι αν με ρωτούσατε γιατί ονόμασα αυτό το κομμάτι «Κιβωτό»; Θα σας έλεγα τότε ότι αυτόν τον καιρό στην Ουκρανία, δεν έχει καμία σημασία τι είσαι: αριστερός, δεξιός, άθεος, ρωμαιοκαθολικός, φεμινιστής, κουίρ, σοσιαλιστής, συντηρητικός, είμαστε όλοι ενωμένοι, πλέοντας όλοι μαζί μέσα σε μια θύελλα αίματος και φωτιάς, κλεισμένοι σε μια σύγχρονη Κιβωτό του Νώε.
Πηγή εικόνας: The Ark, By NEIVENMADE, 2022
