Juliette, Juliette (fuaimeanna na sráide)

Agus an t-earrach ag cur fáilte romhainn le laethanta níos teo agus níos grianmhaire fuair mé amach gur sa ghairdín is mó a fhaighim faoiseamh. Chiallaigh meascán den dianghlasáil agus rabhartha comharthaí sóirt go raibh an spás beag tábhachtach seo amuigh faoin aer ina thearmann agam arís mar a bhí i gcónaí; áit chun blaiseadh a fháil den saol arís trí shéideadh na gaoithe, ceiliúr álainn na n-éan, giob geab na leanaí agus iad ag spraoi nó mo shúile dúnta i gcoinne sholas na gréine. Agus fós féin is iontach go bhfuil tearmann suaimhnis mar seo againn agus cónaí orainn chomh gar sin dá chéile.