Chuir ógra agus gluaiseachtaí óige na hEorpa in iúl gur mhian leo go mbeadh síocháin ann, ní nach bhféadfaí a bhaint amach ach amháin dá mbeidís siúd ag gníomhú thar theorainneacha náisiúnta. Cuireadh síos ar an óige mar ní a bhí sciamhach, láidir, agus a bhí — gona samhailchomharthaí síochána — d’aon taobh fud fad an domhain sa troid ar son na saoirse. Eagraíodh campaí óige agus cruinnithe óige idirnáisiúnta ar fud na hEorpa mar bhealach chun athmhuintearas iarchogaidh a chothú .

De dheasca an Chogaidh Fhuair, áfach, ní mar sin a bhí nithe suite ní ba mhó, óir bhí Oirthear Eorpa faoi bhois an chait ag an Aontas Sóivéideach, rud a d’fhág ina chríoch scoite é agus a chuir isteach ar an malartú idirnáisiúnta fairsing. Tháinig an óige agus daoine óga chun bheith ina n-arm ríthábhachtach sa chogadh bolscaireachta idir an tOirthear agus an tIarthar.