Europese herinneringen op het scherm
In deze miniserie worden drie films vertoond die een zeer persoonlijke blik werpen op de belangrijkste politieke en sociale ontwikkelingen van de afgelopen eeuw. De films gaan, al dan niet direct, in op de werking van het geheugen, het ontstaan van persoonlijke geschiedenis en de werking van propaganda, protest en activisme. Net als de posters in de tijdelijke tentoonstelling “Als muren spreken” tonen ook deze films op een gelaagde en aansprekende manier hoe de publieke ruimte zich verder ontwikkeld en getransformeerd heeft.
De film Amarcord van Federico Fellini (1973) is een mijlpaal in de semi-autobiografische filmgeschiedenis. In Amarcord wordt het geheugen onderzocht, nagedacht over de invloed van staat en kerk op het moderne leven in Italië, en bekeken hoe het fascisme zich in de jaren twintig en dertig kon verspreiden en het land in zijn greep kon houden. De film toont ons dat onze herinneringen weliswaar niet altijd feitelijk kloppen (in de zin van “echt gebeurd”), maar dat ze toch kunnen wijzen op een gevoelsmatige en diep doorvoelde waarheid.
Agnieszka Holland’s film Europa Europa (1990) is gebaseerd op het opmerkelijke verhaal van Solomon Perel. De film vertelt het ongelooflijke en hartverscheurende verhaal van een in Duitsland geboren Jood die vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog tussen twee fronten kwam te zitten en zowel door de sovjets als door nazi’s onderdrukt werd. Met veel inlevingsvermogen en verrassende humor toont deze film de gevolgen van oorlog, ontheemding en ideologische indoctrinatie voor het individu en de gemeenschap.
De “feministische musical” L’une chante, L’autre pas van Agnès Varda (1977) gaat over vriendschap en solidariteit tussen twee vrouwen met een verschillende sociale achtergrond, wier leven wordt beïnvloed door de strijd van de Franse feministes in de jaren 1970. Agnès Varda’s film is tegelijkertijd politiek en persoonlijk, doelgericht en invoelend, Frans en Europees.
Deze films spelen weliswaar allemaal in bepaalde historische tijdsgewrichten, maar veel van hun thema’s splijten en verenigen de Europese samenleving ook nu nog, bijvoorbeeld reproductieve rechten, antisemitisme, identiteitspolitiek en nationalisme.
Filmcurator Anke Brouwers contextualiseert en becommentarieert elke film. Zij maakt daarbij duidelijk welke betekenis de film heeft voor de filmgeschiedenis en legt het verband tussen film en tijdelijke tentoonstelling.
Dr. Anke Brouwers is docent, filmcurator en auteur. Zij doceert filmgeschiedenis aan de KASK/School of Arts in Gent. Sinds 2022 organiseert zij het maandelijkse “Meet the Masters” voor het Filmfestival Oostende. Voor Fantômas, Humbug en Anatomie van de Film schrijft ze geregeld essays over filmgeschiedenis en -cultuur . In 2021 verscheen haar boek over de Amerikaanse stille film en de sterke vrouwen van de eerste dertig jaar van de filmwereld: Mooi zijn & zwijgen: de machtige vrouwen van de Amerikaanse stille film (2021).
Voorafgaand aan elke voorstelling kunt u telkens vanaf 18.00 uur deelnemen aan een gratis rondleiding in het Engels door onze tijdelijke tentoonstelling “Als muren spreken” (beperkt aantal deelnemers, vooraf aanmelden).
Programma:
Donderdag 6 oktober 2022, 19.00 uur
Amarcord (1973, Federico Fellini) - VOLGEBOEKT
Donderdag 13 oktober 2022, 19.00 uur
Europa Europa (1990, Agnieszka Holland) - VOLGEBOEKT
Donderdag 20 oktober 2022, 19.00 uur
L’une chante, L’autre pas (1977, Agnès Varda) - VOLGEBOEKT
Alle films worden vertoond in de oorspronkelijke taal, met Engelse ondertiteling.
Programma:
- 18.00 uur – Rondleiding tijdelijke tentoonstelling “Als muren spreken”
- 18.45 uur – Opening filmzaal
- 19.00 uur – Inleiding
- 19.10 uur – Vertoning film
- 21.00 uur – Discussie en vragenronde
- 21.30 uur – Einde evenement