Marmeren buste van keizer Geta, vernield met een beitel in het kader van damnatio memoriae - Het Romeinse Rijk, ca. 200 n.Chr.

Voor Romeinse keizers, die erop gebrand waren om godsdienst en politieke macht te combineren, was de kroningsceremonie het hoogtepunt van hun roem: ze werden goddelijk en onsterfelijk. In schril contrast daarmee stond de ultieme straf: geschrapt worden uit de geschiedenis. In de moderne tijd werd de term damnatio memoriae gemunt om deze praktijk te beschrijven. Veroordeelden werden uit de geschiedschrijving verwijderd, hun testament werd nietig verklaard en hun beeltenissen werden vernietigd. In het geval van Geta – die werd vermoord op bevel van zijn broer en medekeizer Caracalla – stond alleen al op het noemen van zijn naam de doodstraf.