Burzliwa młodość

Eksponat przekazany Domowi Historii Europejskiej przez holenderską sekcję projektu AIDS Memorial Quilt.

Ilustracja jest warta tysiąca słów. Dowiedz się, jak holenderski żołnierz Flip Peeters opowiada za pomocą rysunków w listach i w pamiętniku o swoich doświadczeniach podczas wojny kolonialnej przeciwko niepodległości Indonezji (1948–1950). Pamiętnik był częścią naszej wystawy czasowej „Burzliwa młodość”.

Juan Busquets przyłączył się do tzw. maquis – zbrojnej opozycji wobec reżimu generała Franco – w wieku 21 lat. Tutaj wyjaśnia historię ręcznie wykonanej pozytywki, którą wypożyczył na naszą wystawę czasową „Burzliwa młodość”

Proces instalacji naszej wystawy czasowej „Burzliwa młodość”, poświęconej czterem pokoleniem młodych ludzi, którzy dorastali w kluczowych momentach historii Europy: pod koniec lat 40., w latach 60. i 80. XX w. oraz po roku 2000.

Wywiad z Terje Toomistu, prywatną kolekcjonerką i badaczką

Młodzi Europejczycy oddali eksponaty z protestów związanych ze zmianą klimatu, w tym kopię przemówienia Grety Thunberg, banery protestacyjne i kostium z „plastikowej zupy śmieci”. Zostały one umieszczone na specjalnej wystawie związanej z wystawą czasową „Burzliwa młodość”.

Dzięki zdjęciom Olivii Heussler dowiedz się, jak młodzi ludzie w Zurychu protestowali w latach 80. XX wieku. Wybrane zdjęcia znajdują się na naszej wystawie czasowej „Burzliwa młodość” w sekcji „Między rozpaczą a nadzieją”.

W ciągu ostatnich 70 lat młodzi ludzie w Europie przeszli ewolucję od grupy, której historia się przydarzała, do grupy, która historię kształtuje. Zapoznaj się z czterema sekcjami wystawy dzięki temu filmowi promocyjnemu.

Druga wojna światowa wywołała głęboką traumę u młodych ludzi i ich rodzin. Wielu straciło bliskich lub pozostawało w rozłące z nimi, infrastruktura życia codziennego legła w gruzach. W sytuacji niedostatku i braków młodzi ludzie próbowali jakoś sobie radzić. Suknia ślubna z jedwabiu spadochronowego i tort ślubny z kartonu symbolizują usilne dążenie do przywrócenia stabilności i normalności.

Niestety zakończenie wojny nie dla wszystkich oznaczało kres przemocy i pokój. W wielu krajach nadal dochodziło do walk i rozwijały się ruchy opozycyjne. Zamiast cieszyć się długo wyczekiwaną wolnością, młodzi ludzie ponownie doświadczali przemocy i surowych kar. W nowo powstałych reżimach komunistycznych w Europie Wschodniej młodzież angażowała się w działalność opozycyjną, zarówno pokojową, jak i zbrojną.

W chwili niespodziewanego ataku Kokk niósł na plecach piłę. Padł strzał w jego kierunku, ale piła zatrzymała kulę, co go ocaliło. W 1949 r. Kokk został zesłany na Syberię, gdzie zmarł.

Tuż po wojnie w Europie nie istniała jeszcze specyficzna kultura młodzieżowa. Rodzące się kultury młodzieżowe na wzór amerykański przyciągały jednak rzesze młodych Europejczyków chcących wyrazić swą indywidualność i sprzeciw wobec społecznego konformizmu. W prawie wszystkich państwach powstały różnego rodzaju subkultury: Teddy boys i rockersi w Wielkiej Brytanii, blousons noirs we Francji, teppisti we Włoszech, nozems w Holandii, Halbstarken w Niemczech, bikiniarze w Polsce, jampecok na Węgrzech, malagambiści w Rumunii, potápky czy páskové w Czechosłowacji, styladzy w Związku Radzieckim.

Rozwój subkultur młodzieżowych budził niepokój rządzących na Wschodzie i na Zachodzie. Władza i policja coraz częściej postrzegały tych młodych ludzi jako chuliganów i młodocianych przestępców oraz nękały ich z powodu wyglądu.

Europejska młodzież za pośrednictwem tworzonych przez siebie ruchów wyrażała pragnienie pokoju, możliwe do spełnienia tylko dzięki działaniu międzynarodowemu. Młodych ludzi przedstawiano jako pięknych, silnych i – na co wskazują symbole pokojowe – zjednoczonych ponad granicami w walce o wolność. Z myślą o powojennym pojednaniu w całej Europie organizowano międzynarodowe obozy młodzieżowe i spotkania młodzieży.

Sytuację tę zmieniła zimna wojna – Europa Wschodnia znalazła się w strefie dominacji radzieckiej, co spowodowało jej izolację i uniemożliwiło szeroką wymianę międzynarodową. Młodość i młodzież stały się istotną bronią w wojnie propagandowej między Wschodem a Zachodem.

Muzyka i moda w latach 60. XX w.

Moda odzwierciedlająca przemiany społeczne w latach 60. XX w.

Radziecki skuter Wiatka WP-150

Brązowa kurtka zamszowa noszona przez Johna Lennona (1940–1980) podczas nagrywania albumu „With the Beatles” w 1963 r.

Wysokie bezrobocie wśród młodych ludzi sprawiło, że okres kształcenia wydłużył się, a moment stabilizacji życiowej opóźnił. Narastała też frustracja w Europie Wschodniej – młodzi ludzie nie widzieli dla siebie perspektyw w upadającym komunizmie. W muzyce młodzieżowej powraca wspólny refren – „no future”. Stagnacja gospodarcza, kulturalna i polityczna była inspiracją do powstawania nowych gatunków muzycznych i subkultur. Na przykład punkowcy uciekali się do szokowania i obrażania, krytykując w ten sposób współczesne społeczeństwo i styl życia w całej Europie.

Na przełomie lat 1980/81 wybuchła fala protestów ulicznych, squattingu i brutalnych starć z policją. Młodzi ludzie byli niezadowoleni z ówczesnego systemu, jednak niezdolni do znalezienia alternatywy.
Również bezrobocie oraz napięcia na tle rasowym i religijnym prowadziły do krwawych potyczek, często z udziałem młodzieży.

Na Wschodzie młodym ludziom na sercu bardziej leżały pokój, wolność i prawa człowieka. Odegrali oni istotną rolę w ruchu na rzecz reform i autonomii.

Na początku lat 80. XX w. wyraźne stały się zmiany wynikające z rewolucji seksualnej. Dzięki coraz większej dostępności antykoncepcji kobiety mogły w większym stopniu decydować o własnym ciele. Europejska młodzież rozpoczynała aktywność seksualną wcześniej i przed zawarciem małżeństwa. Przygodny seks był chętniej akceptowany zarówno przez młodych mężczyzn, jak i młode kobiety. Bardziej widoczny stał się homoseksualizm. Sferę seksualną postrzegano jako nieskomplikowaną. Wybuch epidemii AIDS spowodował jednak radykalną zmianę zachowań i nastawienia do seksualności.

Młodzi wykształceni mieszkańcy miast – yuppies – wygrali na koniunkturze gospodarczej lat 80. XX w. i demonstrowali swój sukces w każdej sferze życia. Ultrawizualne i komercyjne teledyski uwidoczniały rosnący internacjonalizm kultury młodzieżowej i jej skupienie na obrazie. Na początku lat 90. XX w. dzięki mobilności edukacyjnej i pracowniczej, połączonej ze wzrostem poziomu życia i zanikiem podziału politycznego, ukształtował się wizerunek młodzieży europejskiej jako kosmopolitycznej i ciekawej świata.

Lata 2000, sekcja „#Protest”

Ładowarka ekologiczna do telefonów komórkowych