Marmurowa głowa cesarza Gety zniszczona dłutem w akcie damnatio memoriae - Cesarstwo Rzymskie, ok. 200 n.e.

Zwieńczeniem życia rzymskich cesarzy – chętnie łączących władzę religijną i polityczną – była deifikacja, nadająca im boskość i nieśmiertelność. Największą karę stanowiło natomiast przymusowe wymazanie z kart historii. W czasach współczesnych praktykę tę nazwano damnatio memoriae. Osoby skazane usuwano ze spisów, ich testamenty unieważniano, a podobizny niszczono. Za samo wymówienie imienia Gety – zamordowanego na polecenie brata i współcesarza Karakalli – groziła kara śmierci.