COVID schrijft geschiedenis

Jack Hopkins

Jack is 5 jaar oud en komt uit North Devon. Tijdens de lockdown wandelde hij 50 km om geld in te zamelen voor de NHS. In totaal zamelde hij £1 550 in. Twee keer per week wandelde hij 5 km. Dat was niet gemakkelijk, maar de gedachte aan de dokters en verpleegkundigen die nodig waren om het virus te bestrijden, gaf hem de kracht om door te zetten. Genomineerd door Katie Roberts

Mahi Ahmed

Mahi Ahmed is de oprichter van het Coronavirus Hardship Relief Project van de organisatie Inclusive Exeter CIC. Toen de lockdown dreigde, vatte Mahi het plan op om lekkere en voedzame maaltijden te bezorgen aan kwetsbare mensen in de stad. In een paar dagen tijd reageerden diverse vrijwilligers en vormden we een prachtig team met verschillende taken: coördineren, bestellingen opnemen, inkopen doen, koken en bezorgen. Het enthousiasme van Mahi was besmettelijk en het hele team had tonnen energie en motivatie. Dankzij de visie en energie van Mahi kregen meer dan 1 000 mensen maaltijden en/of voedselpakketten. Hij zou zeggen dat elk teamlid genomineerd zou moeten worden, maar voor ons is hij de lockdownheld. – Genomineerd door Alan Quick

City Community Trust

CCT is de belangrijkste liefdadigheidsorganisatie op het gebied van gezondheid en welzijn van Exeter. Samen met de voetbalclub Exeter City biedt CCT mensen van alle leeftijden een breed scala aan activiteiten aan die gericht zijn op gezondheid, onderwijs, welzijn en lichaamsbeweging. Tijdens de COVID-19-crisis richtte CCT zich op het bijstaan van ondersteunende diensten hier in Exeter en East Devon. De hele maand mei hebben ze gereageerd op verzoeken om voedsel en geneesmiddelen te leveren aan de kwetsbaarsten in de gemeenschap, en hebben zij steun verleend aan kwetsbare mensen en mensen die meer risico lopen. – Jamie Vittles, Andy O’Doherty en het hele team van City Community Trust zijn genomineerd door gemeenteraadslid Peter Holland.

Marilyn Laws

Sinds eind maart heeft Marilyn Laws al meer dan £1 000 ingezameld voor Children’s Hospice South West en ondertussen heeft ze ook een gevoel van veiligheid gecreëerd in de gemeenschap. Marilyn ging met haar naaimachine aan de slag om voor de gemeenschap een heleboel mondmaskers te maken. Op die manier zamelde ze geld in voor een organisatie waar terminaal zieke kinderen hun laatste dagen tijdens de lockdown doorbrachten. De vrijgevigheid van de mensen is overweldigend. Ze doneren niet alleen geld, maar helpen Marilyn ook om de maskers rond te brengen. Marilyn zet haar missie verder! – Genomineerd door Simon Tootel

Paul Mouland

Paul Mouland, het Freemoovement-team en hun vrijwilligers hebben met fietsen en aanhangers warme maaltijden bezorgd aan daklozen en geneesmiddelen, boeken uit de bibliotheek van Exeter, voedselpakketten en essentiële benodigdheden rondgebracht bij mensen die financieel en emotioneel zijn getroffen door de pandemie. Ze zijn partnerschappen aangegaan met verschillende gemeenschapsorganisaties, waaronder kerkgenootschappen, St Thomas Food Fight en St Thomas Medical Centre, om er een paar te noemen. Daarnaast heeft Paul online COVID-19-spoedvergaderingen georganiseerd voor de wijken St Thomas, Alphington en Exwick. Ze hebben een enorme bijdrage geleverd aan de stad Exeter. – Genomineerd door Chloe Pooley

Medewerkers YMCA Exeter – Peter Hall

Peter Hall, medewerker van YMCA Exeter, is onze lockdownheld. Toen onze 31 jongeren die begeleid wonen geen beroep meer konden doen op hun netwerk, routines en gemeenschapsactiviteiten, reageerde Peter met voorbeeldige moed. Hij stelde alles in het werk om onze jongeren tijdens zijn ronde te ondersteunen, door naar hun zorgen te luisteren en vanop een veilige afstand met hen te praten. Zo wisten alle jongeren dat ze er niet alleen voor stonden.

Medewerkers YMCA Exeter – Lydia Brown

Toen de lockdown op 23 maart inging, was Lydia Brown, medewerkster van YMCA Exeter, zonder mankeren dag en nacht bereikbaar voor jongeren die worstelden met de gevolgen van de lockdown voor hun geestelijke gezondheid. Lydia begeleidde een van de bewoners naar het ziekenhuis, voor andere bewoners stond ze uren in de rij om hun medicijnen op te halen. Veel bewoners wilden overdag of ’s nachts gewoon even bellen en wisten dat Lydia er voor hen zou zijn. Voor iedereen hier bij YMCA Exeter is Lydia onze lockdownheld.

Medewerkers YMCA Exeter – Sarah Griffiths

Bij de uitbraak van COVID-19 zorgde Sarah Griffiths er eigenhandig voor dat YMCA Exeter brandschoon bleef voor alle 31 jongeren die er wonen. Ze deed alles wat ze kon om te voorkomen dat het virus zich zou verspreiden, en bracht daarbij haar eigen gezondheid in gevaar. Ze maakte voortdurend deurklinken in gemeenschappelijke ruimten schoon en zorgde ervoor dat de gemeentelijke badkamers smetteloos waren. Sarah is de verpersoonlijking van onbaatzuchtige moed en vriendelijkheid ten aanzien van al onze jongeren. Voor iedereen hier bij YMCA Exeter is Sarah onze lockdownheld.

David Spicer

Mijn goede vriend David Spicer is een echte lockdownheld. De eerste vijftig dagen van de lockdown organiseerde hij elke dag een virtuele quiz, waarbij zijn vele volgers moesten raden welk populair liedje hij op zijn keyboard speelde. Zijn quiz werd al snel erg belangrijk voor al zijn vrienden en familie. Ze hadden iets om naar uit te kijken en om samen online over te praten. In een erg moeilijke periode waarin mensen bang waren en binnenshuis moesten blijven, toverde hij zo een lach op ieders gezicht. Zijn geklets, grapjes en keyboardkunsten vormden het hoogtepunt van elke dag en maakten het makkelijker om de lockdown door te komen. – Genomineerd door Dax Oliver

Sammy Hartstein

Sammy is 16 jaar oud en werkt regelmatig als vrijwilliger bij het Buckfastleigh Response Team, dat voedselpakketten voor de voedselbank bezorgd. Met zijn mondmasker en handschoenen aan bracht hij zware dozen met boodschappen naar mensen die hulp nodig hadden, vaak in warm weer. Hij bracht niet alleen voedsel rond, maar ook boeken om de verveling van de lockdown tegen te gaan. Ondertussen probeerde hij de dood van zijn grootmoeder te verwerken en om te gaan met de eenzaamheid van de lockdown en de onzekerheid in verband met zijn eindexamens. – Genomineerd door Helen Hartstein

Coronacoupe, april 2020

In Carryduff, Noord-Ierland, krijgt een driejarige jongen, Oisin, in april 2020 thuis een knipbeurt. Vanwege de lockdown waren de kappers gesloten.

Personeel van de gemeenteraad van Lisburn & Castlereagh en gemeenteraadslid poseren bij een bloemenarrangement voor de NHS

Dit bloemenarrangement, opgedragen aan de Britse nationale gezondheidsdienst NHS, werd door het personeel van de gemeenteraad van Lisburn & Castlereagh geplant in de historische kasteeltuinen van Lisburn uit de 17e eeuw.

Gesloten winkel, stadscentrum Lisburn, maart 2020

In maart 2020 ging het hele land in lockdown en moesten winkels hun deuren sluiten. Heel wat mensen maakten zich zorgen over de pandemie. Daarom lieten veel winkeliers bemoedigende woorden achter op hun gesloten winkel, waaronder deze: “take care and stay safe” (zorg voor jezelf en houd het veilig). Lisburn Turkish Barbers bevindt zich op het marktplein in Lisburn.

Mondkapje uit linnen voor een kind

Linnen is sterk, licht, gemakkelijk om mee te werken en voert vocht af. Het is een van de beste stoffen voor mondkapjes. In Noord-Ierland werd het gebruik van mondkapjes verplicht in gesloten openbare ruimten om de gevolgen van de COVID-19-pandemie te helpen beperken.

Alcoholische handgel, april 2020

In het begin van de pandemie was er een grote vraag naar alcoholische handgel. Veel distilleerderijen stopten met de productie van gedistilleerde dranken en begonnen handgels van hun eigen merk te verkopen. Shortcross Gin is net buiten Crossgar, County Down, gevestigd en verkocht zijn producten online.

Spandoeken uit de gevangenis van Antwerpen

De werknemers en gedetineerden van de gevangenis in de Begijnenstraat hebben vier spandoeken gemaakt. Op die manier stuurden ze boodschappen van solidariteit en empathie de wereld in, en wensten ze iedereen een goede gezondheid toe.

15 maart – 16 mei 2020

Collectie: MAS, inv. nr. MAS.0328.002

Urban gym

Beerschot Atletiek ontwikkelde samen met Buurtsport Kiel en Hoboken een parcours over het Kiel, met oefeningen voor iedereen, op verschillende plekken in de wijk: op trappen, zitbanken enz.

20 april 2020

Wandelen op de Meir

Na de lockdown openden de winkels op de Meir opnieuw hun deuren. De winkeliers namen allerlei veiligheidsmaatregelen. Het stadsbestuur bracht wegmarkeringen aan om mensenmassa’s in toom te kunnen houden en ervoor te zorgen dat iedereen voldoende afstand bewaarde.

31 maart 2020

Collectie: FelixArchief, inv. nr. 2876#82

Iftar “op wielen”

Deze ramadan was het niet mogelijk samen de iftar te vieren, de eerste maaltijd na zonsondergang om de vasten te breken. Daarom bezorgden sommige moskeeën, zoals El Fath, met de bakfiets iftarmaaltijden aan armen of mensen die alleen wonen.

12 april – 13 mei 2020

Collectie: FelixArchief, inv. nr. 2920#6

’t Akkoord plays music for De Fontein

Omdat senioren kwetsbaarder waren voor het coronavirus moesten veel bewoners van woonzorgcentra en serviceflats thuisblijven. Fanfare ’t Akkoord zorgde voor muzikale afleiding en gaf op een veilige afstand een concert voor residentie De Fontein.

10 mei 2020

Collectie: FelixArchief, inv. nr. 2893#2

“Angst” van componist Zita Bružaitė

Toen op 16 maart de quarantaine werd aangekondigd, begon componist Zita Bružaitė aan haar nieuwe stuk “Nerimas” (“Angst”). Elke dag componeerde ze minstens een half uur. Uit het manuscript van het muziekstuk, dat Bružaitė aan het museum heeft geschonken, blijken de verschillende stemmingen en omstandigheden die de componist elke dag van de quarantaine heeft ervaren.

T-shirt

Tijdens de quarantaine wijdde Gintautė haar tijd aan haar favoriete hobby: borduren. Ze vroeg haar vrienden op Instagram wat de huidige situatie voor hen betekende en borduurde 33 verschillende quarantaineverhalen op haar oude T-shirt. In de verhalen komen verschillende symbolische ideeën, nostalgische voorwerpen en actuele onderwerpen zoals toiletpapier en ademhalingsmaskers aan bod. Een volger vroeg haar om iets magisch te borduren, dus maakte ze een “coronavirus in een glazen pot”. Het T-shirt werd door Gintautė Riabovaitė aan het museum geschonken. 

Onlinekersenbloesems

In de lente trekt iedereen in Vilnius naar het “sakurapark” om de kersenbloesems te bewonderen. Maar deze lente was het anders. Om de mensen te beschermen en de onvermijdelijke drukte te beperken, heeft de gemeente Vilnius in samenwerking met het telecommunicatiebedrijf Telia camera’s in het park geïnstalleerd en een livestream van de bloeiende sakurabomen uitgezonden. Het informatiebord werd door de gemeente Vilnius aan het museum geschonken.

Een ticket vanuit Bali

In maart 2020 sloten de meeste landen plotseling hun grenzen en werden reizigers met grote uitdagingen geconfronteerd. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken van de Republiek Litouwen begon repatriëringsvluchten te organiseren vanuit de landen waar de meeste geregistreerde burgers vastzaten. De laatste vlucht vanuit het eiland Bali vond plaats op 28-29 maart. Ugnė Karaliūnaitė zat op die vlucht. Zij schonk haar vliegtickets aan het museum.

Een sjabloon voor gelaatsschermen

Door de snelle uitbraak en verspreiding van COVID-19 beschikten de Litouwse gezondheidszorginstellingen niet over genoeg beschermingsmiddelen. Tegelijkertijd werd de aankoop ervan zo goed als onmogelijk. Daarom ontwikkelde de School voor Robotica een 3D-sjabloon voor maskers, waarmee bedrijven en particulieren op zeer korte tijd meer dan vijftigduizend gelaatsschermen voor gezondheidswerkers hebben geprint. Paulius Briedis (VšĮ Robotikos mokykla) schonk het sjabloon aan het museum.

Hamsterpakket

Dit “hamsterpakket” werd tijdens de coronapandemie, toen persoonlijk contact niet mogelijk was, verstuurd als verjaardagscadeau. De inhoud? Twee rollen toiletpapier, een groot pak pasta en conserven: voorwerpen die bij het begin van de eerste maatregelen tegen het coronavirus in Duitsland als onontbeerlijk werden beschouwd. Dat bleek uit de lege winkelrekken in de supermarkten. Afzender: de “Hamster Company, uit de Hamsterstraat in Hamstern”.

Amberg, 18 april 2020

Aan de postbodes gerichte bedankbrief op een prentbriefkaart

Het bedrijf Deutsche Post ontving deze zelfgemaakte prentbriefkaart met een woord van dank aan zijn postbezorgers. Doordat er tijdens de coronapandemie meer brieven en pakketten werden verzonden, stonden die onder grote druk. Ook lieten meer en meer mensen hun aankopen thuis bezorgen. Leveringen gebeuren inmiddels vaak zonder persoonlijk contact. De kaart kan worden beschouwd als een teken van dank aan en solidariteit met de postbodes, in dezelfde geest als het avondlijke applaus voor artsen en verpleegkundigen. Op de kaart prijkt een afbeelding van de kathedraal van Keulen in een sneeuwbol.

Keulen, 30 maart 2020

Dagboek van een buitengewone tijd

Dit boek is een creatie van de kunstenaar Hasso von Henninges. Het bevat aantekeningen van twintig schrijvers over hun dagelijkse ervaringen, handelingen en indrukken uit de eerste lockdown in maart en april 2020. Die maanden stonden volledig in het teken van de strijd tegen COVID-19 en zelfisolatie. Sommige bijdragen werden met de hand geschreven, andere op de computer. Het boek telt 260 bladzijden en is gedrukt in 32 exemplaren.

Neurenberg, maart / april 2020

Briefkaarten in tijden van corona

De kunstenares Susanne Schattmann deed per post een oproep aan familie en vrienden: ze stuurde oude, met acrylverf bedekte briefkaarten op met de vraag deze te personaliseren en terug te sturen. Meer dan vijftig mensen van alle leeftijden hebben hun creaties opgestuurd. Op de briefkaarten wordt gebruikgemaakt van een heleboel motieven en technieken, van aquarellen en foto’s tot uitdrukkingen en symbolen. Er wordt ook gewerkt aan een daarmee verband houdende “kaarttour” en aan een zelfgeschreven lied.

Neurenberg, maart tot juni 2020

Persoonlijke instructies voor senioren voor het gebruik van Skype en iPad

De coronaviruspandemie heeft de digitalisering nog versneld. Als gevolg van contactbeperkingen gebeurt persoonlijke interactie steeds vaker via digitale kanalen. Daarom heeft de heer Rauch een iPad gekocht voor zijn ouders, die boven de tachtig zijn. Zo kan hij rechtstreeks met hen blijven communiceren. Aangezien zijn ouders geen ervaring hadden met computers, smartphones of het internet, heeft hij stapsgewijze instructies voor hen opgesteld. Die heeft hij samen met het apparaat per post naar zijn ouders gestuurd. In de instructies legt hij uit hoe ze het apparaat en de instant-messagingdienst Skype moeten gebruiken.

Dortmund, 22 maart 2020

Tandle Hills

Van drukke parken, speeltuinen en speelparadijzen naar open velden, lang gras, lucht en ruimte. Tandle Hills was altijd al ons toevluchtsoord en zal dit ook blijven. Kinderen hebben vrije, onbegrensde ruimte, tijd en spel nodig zonder huisregels, volwassenen en de wereld om hen heen. Dit was zo heilzaam wanneer het ons allemaal te veel werd.

Verpleegkundigen op de kinderafdeling met versierde spatmaskers

Doel van het digitale project Oldham’s Lockdown Museum is het bijeenbrengen van snapshots van het dagelijks leven in dit gebied tijdens de COVID-19-pandemie. Het museum heeft de plaatselijke bevolking gevraagd te helpen deze tijd te onderzoeken en vast te leggen, zodat er een digitaal tijdsbeeld ontstaat dat later gedeeld kan worden met de toekomstige inwoners van Oldham.

Teddybeer in het raam

Oldham Gallery heeft negen digitale tentoonstellingen ontwikkeld: het leven tijdens de lockdown, hartelijkheid, voorwerpen, creativiteit, veranderingen, berichten, natuur, sport en werk. In augustus heeft het museum de mensen tevens gevraagd brieven in te sturen – de zogeheten lockdownbrieven.

Samenkomen en afstand houden

Tot nu toe hebben 80 mensen meer dan 300 foto’s en brieven ingestuurd die het begin zijn van een prachtig archief waarmee de Gallery toekomstige generaties kan tonen hoe het leven tijdens een pandemie er in dit gebied uitzag.

Spring en poseer!

Kind in de noodopvang blijft op school in beweging.

Corona-solidariteitsband

De medewerkers van het Nationaal Bestuur kregen dit armbandje van het Ministerie van Samenleving. Op het armbandje staan pictogrammen van hygiënemaatregelen, die bij opvolging de verdere verspreiding van COVID-19 moeten vertragen.

Grensovergang

De foto is genomen in de Liechtensteinse gemeente Ruggell, op de grens met Oostenrijk, tijdens de periode dat de grens gesloten was. Vertaling van het opschrift: Grensovergang gesloten voor alle verkeer (ook voor voetgangers).

Impressions from Vaduz - "Bus stop"

Bushalte in de gemeente Vaduz: bus; poster met informatie over beschermende maatregelen voor passagiers en chauffeurs.

Impressies uit Ruggell – “Posters”

Postkantoor in de gemeente Ruggell.

Links: Informatie over beperkte openingstijden, geldig vanaf 20 april 2020. Voordien was het postkantoor gesloten.

Rechts: Oproep tot het houden van afstand en het verzoek om zo mogelijk elektronisch te betalen.

“Gesloten”, gemeente Balzers

Van medio maart tot medio mei 2020 waren alle openbare en andere speelplaatsen in de gemeente Balzers in Liechtenstein gesloten. Dit soort bekendmakingen werden bij alle speelplaatsen opgehangen.

Jenny Mclean herdenkt Nidiya

De volkstuinen aan de Boundary Way liggen een paar honderd meter van mijn huis. Toen ik daar gisteren was ontmoette ik Tony Mclean, een Jamaicaanse man. We raakten aan de praat over dit project. Hij vertelde mij dat zijn vrouw Jenny naar de begrafenis van haar beste vriendin Nidiya was. Nidiya was onlangs overleden aan COVID-19. Ik heb Jenny vanochtend gesproken en ze zei dat ze graag met mij wilde praten bij de volkstuinen omdat ze daar veel troost vindt.  Ze voelde zich haast letterlijk ziek toen ze op de begrafenis van haar vriendin was en terugdacht aan de 33 jaar dat zij beste vriendinnen waren geweest. Het lijkt erop dat de zwarte en Aziatische inwoners van Wolverhampton het zwaarst door het virus worden getroffen.

Applaus voor de National Health Service

Roy Mehta, één van de tien kunstenaars die een opdracht hebben gekregen, heeft deze foto geselecteerd voor de collectie “10 foto’s uit Londense buitenwijken”. Hij zegt:  “De foto die ik heb gekozen is van Shuvaseesh Das, “Applaus voor de National Health Service Londen”. Een aantal andere foto’s vond ik ook goed, maar deze vat de realiteit van de lockdown voor zoveel mensen samen. Dankzij de achtergrond kunnen we het paar in context zien. Hun applaus op het balkon kan dan ook alleen maar voor de NHS zijn. In combinatie met hun sombere gezichtsuitdrukking is dit een krachtig beeld.

Doorweekt op afstand

Pret achter de huizen op een warme lentedag. Twee vrienden houden een “gevecht” totdat zij door en door nat zijn en hun emmers leeg. Hun onschuldige gelach en verontwaardigde gegil herinnert aan vroeger dagen, en herinnert ons eraan dat die dagen weer zullen komen.

Juliette, Juliette (straatgeruchten)

Als de lente komt en de dagen zonniger en warmer worden, kijk ik er het allermeest naar uit om in de tuin te kunnen zitten. Door de combinatie van lockdown en hevig opvlammende symptomen werd dit kleine, geliefde plekje buiten opnieuw de ultieme veilige haven die het altijd voor mij is geweest: een plek waar ik de wereld weer kon ervaren louter door het waaien van de wind, het magnifieke zingen van de vogels, het gebabbel van spelende kinderen of door mijn gesloten ogen tegen de lentezon. Toch is het een waar wonder om zo’n oase van rust te hebben omdat we hier zo dicht op elkaar wonen.

Tegelijk knippen

In de aangrenzende tuinen van twee gezinnen worden tegelijkertijd haren geknipt. De tuin rechts is van de fotograaf, Alun Bull.

Gezichtsmasker

Dit masker is tijdens de COVID-19-gezondheidscrisis ontworpen door Isabelle Mathieu, hoedenmaakster in Alleur. Het masker is ontwikkeld om communicatie mogelijk te maken met mensen die doof, hardhorend of stom zijn. “Relab de Liège” heeft meegewerkt aan het project door het materiaal te snijden met laser, zodat de stofranden niet gaan rafelen bij het ruitje.

Geen kus, maar wel een hart!

Button waarmee het houden van afstand tijdens de coronacrisis wordt aangemoedigd.

Alles komt goed. Beloofd!

Zelfgemaakt kunstwerk met een hoopvolle boodschap tijdens de lockdown als gevolg van de coronacrisis.

Na regen... komt zonneschijn. Wij blijven thuis!

Dit kunstwerk is tijdens de lockdown gemaakt door een moeder en haar kinderen. Het hing elke dag in de ramen op de begane grond van het huis.

Niet meer skateboarden

Eind maart 2020 begon de lockdown in het VK en kwam bijna alles tot stilstand. Ook de gewone manier van spelen. Dit is het lege skateboardpark aan de South Inch, Perth, Schotland.

Kabouters en regenbogen

Heel snel na het begin van de lockdown en dus ook van het thuisonderwijs gaven veel gezinnen uitdrukking aan hun hoop en vrees door speelse kunstwerken die in hun ramen te zetten.

Als graffiti het voor het zeggen had...

Na ongeveer twee maanden in lockdown begon er wat speels protest op te komen, ook al bleef begrip de gangbare reactie. Deze graffiti is te zien onder de brug van de A9 over de rivier de Almond bij Inveralmond, Perth, Schotland.

Stoepkrijten tijdens de lockdown

In de lockdownperiode herontdekten kinderen bepaalde traditionele spelletjes die zij dichtbij huis konden spelen. Op allerlei plaatsen doken deze stoepkrijttekeningen en -spelletjes op, bijvoorbeeld hier in het centrum van Perth, Schotland.

Beschilderde stenen

In de eindfase van de lockdown begonnen kinderen beschilderde stenen buiten hun school te leggen als blijk van solidariteit en medeleven.

Deze stenen maken deel uit van de zogeheten lockdown-gezinsrups die buiten de lagere school Moncrieffe in Perth, Schotland lag.

"Uit Boedapest"

Toen de mensen alle voorraden in de winkels begonnen op te kopen, wilde ik mezelf ook behoorlijk beschermen. Dat moest natuurlijk wel op mijn eigen extravagante manier. Als voorbeeld koos ik het masker van de middeleeuwse pestdokters. Ik was ervan overtuigd dat een masker dat in de middeleeuwen zijn dienst heeft bewezen nu ook nuttig moet zijn. Het kwam net op tijd aan, in april. Een week lang deed ik boodschappen, liep ik over straat en reisde ik met het openbaar vervoer met dit masker op. Waar ik ook kwam vielen gesprekken stil en schrokken mensen. Nog steeds word ik aangesproken door professionele fotografen die een foto van mij op straat willen maken. Of er nu een pandemie gaande is of niet – mensen moeten nooit hun gevoel voor humor verliezen, ook al is het zwarte humor.

"Uit Mosonmagyarórvár"

Het begon allemaal op de avond van 13 maart, toen bekendgemaakt werd dat we met ingang van de komende maandag niet naar school mochten. We dachten allemaal dat het een week of twee zou duren... Maar dat hadden we mis.

Deze mondkapjes zijn van linnen. Voor de kinderen waren er kleurrijke mondkapjes en voor de anderen witte met drie laagjes. Ik hoop dat alles snel weer normaal zal zijn. Nu wordt het beter. We mogen meedoen aan zomerkampen waar ik weer samen kan zijn met vrienden!

"Uit Mezőkövesd"

Een naaister uit de buurt heeft het mondkapje voor mijn bruiloft gemaakt. We hadden weinig tijd en daarom is het niet versierd. Onze familie heeft Matyó-wortels. Vele generaties vrouwen hebben prachtige jurken en decoratieve voorwerpen geborduurd.

De bruiloft was op 21 maart in Mezőkövesd. Mijn vriendin, Beáta Görzsöny, werd mijn vrouw, Beáta Kiss. :)  Vanwege de veiligheidsmaatregelen waren er die dag maar een paar gasten. Het was bizar, maar ook een fantastische herinnering.

"Uit Debrecen"

We hadden in de plaatselijke krant en op internet gelezen dat de regering burgers verzocht om thuis mondkapjes te maken. We stuurden een e-mail om ons te laten registreren en kregen een positieve reactie van een van de gemeentecentra van Debrecen. Zij leverden al het materiaal, de elastiekjes en het patroon van het mondkapje. Daarna was alles vrij gemakkelijk. Mijn man tekende het patroon, mijn zoon (die gedeeltelijk arbeidsongeschikt is) knipte de stof en ik naaide de mondkapjes in elkaar. In een paar dagen hebben we meer dan 150 mondkapjes geproduceerd. Het was niet alleen leuk, maar ook heel nuttig!

"Uit Herend"

Ik kom uit Herend. Samen met diverse helpers, naaiateliers en sponsors hebben we in de provincie Veszprém vrijwillig circa 50 000 mondkapjes gemaakt en ze gratis uitgedeeld. De meeste gingen naar ziekenhuizen en apotheken.

Nieuwe diversiteit

Wij hebben onze bezoekers gevraagd ons foto’s te sturen van henzelf met een mondkapje op. De mondkapjes zijn verplicht en daarom ziet iedereen er in de openbare ruimte ineens heel anders uit. Juli 2020

Erfgoed dichtbij

Tijdens de lockdown vroegen we ons publiek om net te doen alsof hun huis een museum was en een filmpje te maken waarin ze hun favoriete voorwerp lieten zien. Zo vertelde Alfonso ons dat zijn hoed zijn favoriete voorwerp in huis was, omdat die hem deed denken aan mooie momenten in zijn land van herkomst, Mexico. April-mei 2020

Antropologie tijdens de crisis

Tijdens de lockdown hebben meer dan 20 antropologen samengewerkt met het museum, waarbij zij inzicht probeerden te geven in alle gebeurtenissen en de mogelijke invloed daarvan op het leven van mensen, ook na de crisis. Hun artikelen zijn gepubliceerd op de website van het Nationaal Antropologisch Museum. Deze foto staat in de bijdrage van Álvaro Alconada, getiteld “Suspendidos en un tiempo de reflexión” (“Stilstaand in een tijd van reflectie”).

Op het briefje staat: “Raak me niet aan! Ik kan het virus hebben!” Mei-juni 2020

Vensters op de wereld

In de weken dat de Spanjaarden thuis moesten blijven om niet besmet te raken met het coronavirus, konden zij alleen door het raam zien wat er buiten gebeurde in hun straat of in hun wijk. Daarom hebben wij hun gevraagd om ons foto’s van zichzelf te sturen. Deze foto toont dat Ana weliswaar opgesloten zit, maar uit haar raam nog altijd de regenboog kan zien. April-mei 2020

Nieuw dagelijks leven

We hebben ons publiek ook gevraagd foto’s te sturen van het moment waarop zij terugkeerden naar plekken in hun buurt die zij meerdere maanden niet hadden kunnen bezoeken. Ángel stuurde ons een foto van zijn eerste bezoek aan de kerk sinds lange tijd. Juni 2020

Deelnemers aan het gemeenschappelijke dansevenement Poikkeusliike (“Buitengewoon bewegen”) in de wijk Ruoholahti in Helsinki, 27 maart 2020. Mensen in heel Finland deden mee aan een onlinedansevenement door 20 minuten lang tegelijkertijd te dansen op een plek die zij zelf hadden uitgekozen.

De muurschildering Superhoitaja (“Superverpleegkundige”) is gemaakt als dank aan verpleegkundigen voor hun werk tijdens de coronapandemie. Het graffitikunstwerk van Molotow Finland is een eerbetoon aan zorgpersoneel en is te zien in Konepaja, in de wijk Vallila in Helsinki, 28 april 2020.

Gezamenlijk zingen op de avond van 19 maart 2020 voor bewoners van bejaardentehuis Loppukiri (“Hoogtepunt”) in de wijk Arabianranta in Helsinki. Bewoners van boven de 70 vermeden lichamelijk contact tijdens de lockdown.

Een les milieukunde aan klas 3b van de Duitse school in Helsinki in het Sinebrychoffpark, 26 mei 2020. Toen de scholen half mei weer open gingen, kregen sommige klassen buiten les en andere binnen. Achter de kinderen zit remedial teacher Anmol Dogar.

Ondanks het coronavirus bleef de organisatie Hurstin apu (“Hursti Hulp”) levensmiddelen verstrekken aan arme en behoeftige mensen in de wijk Kallio in Helsinki, 17 april 2020. Vanwege de lockdown stonden mensen niet meer in de rij en werden de levensmiddelen verstrekt zodra iemand verscheen. De liefdadigheidsorganisatie verstrekt het hele jaar voedsel- en kledingpakketten aan behoeftigen en organiseert allerlei evenementen.

Toen de coronapandemie uitbrak hebben wij als medewerkers van het Sloveens Etnografisch Museum – een sociaal bewogen instelling – ons afgevraagd hoe we hierop konden reageren en bovenal hoe we mensen in deze situatie konden helpen. Wij besloten coronamoppen te gaan verzamelen. Hiermee wilden we de mensen opvrolijken en een hart onder de riem steken bij de zorgen en angsten die horen bij ziekte, isolatie en eenzaamheid.

Bovendien wilden we ook de situatie in de samenleving vastleggen aan de hand van moppen die deel uitmaken van ons geestelijk cultureel erfgoed. Een voorbeeld: er is nog nooit zo’n grappige pandemie geweest omdat er zoveel moppen de ronde doen. Of: de moppen over het coronavirus verspreiden zich nog sneller dan het virus zelf.

Een van de belangrijkste kenmerken van moppen is dat ze mondeling worden doorgegeven. Maar in deze situatie, waarin we gedwongen waren thuis te blijven, ging alles via internet en de moderne communicatiemiddelen.

In twee maanden tijd hebben we meer dan 1 000 moppen verzameld. Een selectie hiervan is momenteel te zien op een scherm in de centrale hal van het museum en op een bord voor het gebouw, waarop we elke week nieuwe moppen schrijven. Voor de zomermuseumnacht op 20 juni 2020 bereiden we de tentoonstelling “Koronski humor” (“coronahumor”) voor.

Een fragment van de tentoonstelling CORONA-HUMOR: Moppen tijdens de COVID-19-pandemie (het onderdeel “Thuisonderwijs versus telewerken”).

Sami Nasr uit het graafschap Monaghan geniet van het koele briesje door het raam van de auto tijdens een ritje na versoepeling van de lockdown.

Foto van Tara McCarron uit het graafschap Monaghan en een collega die werken op een COVID-19-afdeling.

Foto van een weg in het noorden van het graafschap Monaghan tijdens de COVID-19-lockdown.

Foto van Glenn Murphy en zijn gezin uit Monaghan, die tijdens de lockdown een marathon rond zijn huis liep en meer dan 13 500 euro heeft opgehaald voor mensen met essentiële beroepen in Monaghan.

Mondkapje met geborduurde viooltjes

“Als groot fan van borduurwerk weet ik hoeveel tijd hier in gaat zitten; ik borduur ook veel in mijn vrije tijd. Het mondkapje bestaat uit twee lagen en is met de hand gemaakt. Om twee redenen heb ik voor viooltjes als versiering gekozen: Ten eerste is het viooltje de eerste bloem die bloeit in het voorjaar, precies op het moment dat de pandemie Hongarije bereikte. Ten tweede staat het symbool voor wedergeboorte en hoop – voor de strijd tegen het virus.”

Technologie en creativiteit

Tijdens de lockdown werkten mijn man en ik allebei thuis. Mijn werk is evenwichtig over de dag verdeeld, zodat ik doorlopend bezig ben. Zijn werklast is onregelmatig, maar de supervisie is streng: van tijd tot tijd worden zijn activiteiten op het scherm gecontroleerd. Maar dat kan heel vervelend zijn wanneer er op dat moment geen taken zijn en je weet dat er veel gedaan moet worden in huis. Satéstokjes bleken de oplossing voor dit probleem. Terwijl ik werk, blijft het andere beeldscherm ook aanstaan.”

Tafelversiering

“Ik ben graag creatief bezig en vind het leuk om decoratieve dingen te maken. Hiermee hebben we met Pasen de tafel versierd. Wij hebben onze familie al weken niet meer gezien en het is routine geworden om dagelijks naar het tv-nieuws over het virus te kijken. Onze dagen worden veel leuker met een beetje humor.”

Mondkapjes met een boodschap

Zodra de pandemie zich in Hongarije aandiende, gingen mensen mondkapjes hamsteren. Daarom heb ik besloten mijn eigen mondkapjes te maken – dit leek de enige oplossing. Ik zocht een T-shirt van hoogwaardig katoen, zodat ik van de rugzijde zes maskers kon maken.

Deze foto betekent veel voor mij omdat Italië mijn lievelingsland is en ook het eerste land in Europa waar het virus toesloeg. Er bestaat een Italiaanse uitdrukking: “daro una mano”, wat betekent “iemand een helpende hand bieden”. De arm was net uit het T-shirt geknipt. Dit symboliseert het gebrek aan hulp aan Italië door de landen waar de toeristen vandaan komen die de grootste afnemers van dit soort artikelen zijn.”

Strijkplank

“Deze strijkplank heeft de afgelopen zeven weken een veel grotere rol in ons leven gespeeld dan in de tien jaar daarvoor.

De plank is in de hoogte verstelbaar en daarom perfect om de laptop op te zetten tijdens de pianolessen die mijn kind via internet krijgt. Zo kan de pianoleraar niet alleen de lichaamshouding maar ook de vingers zien. Alleen daarom al was het lonend om de strijkplank te kopen.’

Samen en toch alleen

Een dochter praat met haar moeder via de telefoon. De moeder woont in een verpleeghuis, maar het lukte de twee vrouwen elkaar te zien en daarbij volgens de regels afstand te houden.

Ga naar huis

Met Pasen kreeg een dunbevolkt gebied een mensenmassa te verwerken. Deze mensen wilden wandelen in de natuur, maar de richtlijnen in Denemarken waren om thuis te blijven. Een bewoonster van het gebied was verontwaardigd over de mensenmenigte en plaatste een zelfgemaakt verkeersbord aan de weg met daarop “Ga naar huis”. Uiteindelijk heeft ze het bord weggehaald omdat haar buren zich eraan stoorden.

Verjaardag

Een verjaardag zonder visite! Verpleeghuizen gingen dicht en bezoekers werd vanwege het virus de toegang geweigerd. Daarom moest de familie van Grethe Gertsen op 2 april buiten het verpleeghuis samenkomen om haar 91e verjaardag te vieren. Zijzelf zit aan het raam.

Verpleegkundige

Het museum krijgt dagelijks berichten van mensen die opeens het gevoel hebben dat alles op zijn kop staat. Charlotte Høj Opheim-Winje is als verpleegkundige eigenlijk gespecialiseerd in de orthopedische chirurgie, maar in een paar dagen tijd is zij in het ziekenhuis van Farsø omgeschoold, zodat zij coronapatiënten kon behandelen. Haar verhaal is nu voor de volgende generaties vastgelegd.

Netto-supermarkt

Voor het betreden van supermarkten en levensmiddelenwinkels worden klanten ertoe opgeroepen om rekening te houden met elkaar en het personeel, en om afstand te houden. Ook laten de winkels de mensen weten dat er geen reden is om te hamsteren omdat de artikelen nog altijd dagelijks worden geleverd. Borden en waarschuwingen vormen een belangrijk deel van onze documentatie van deze heel bijzondere situatie. Een aantal hiervan zal later worden opgenomen in de collectie van het museum. Het museum heeft met het kabinet van de burgemeester afgesproken dat gemeentelijke documenten die te maken hebben met COVID-19 naar het museum gestuurd worden.

Østerbrogade

Lege straten, lege steden. De mensen blijven thuis – ook een belangrijk aspect van de documentatie door het museum.

Feiten

Ontsmettingsmiddel, plastic handschoenen en borden waarop staat hoe je je moet gedragen in de supermarkt en wat de maximale capaciteit van de winkel is. Winkelen is opeens een riskante onderneming geworden en volledig anders dan vroeger. Ook dit wordt nu gedocumenteerd. Het museum beschouwt de COVID-19-crisis als een unieke kans om de geschiedenis vast te leggen zoals ze zich op dit moment afspeelt. Het belangrijkst voor het museum zijn alle veranderingen die zich nu voltrekken.

Boodschappenkarretje

“Vroeger” symboliseerde dit karretje de boodschappen die in het weekend “gedaan moesten worden” ten koste van andere, veel aantrekkelijkere activiteiten. We sleepten het achter ons aan en we zagen er alleen een nuttig voorwerp in. Nu, tijdens de lockdown, staat het karretje voor uitgaan en avontuur.

Wasrekje

Wanneer mijn echtgenote (de vrouw met het boodschappenkarretje) werkt in onze kamer die we “het kantoor” noemen, ben ik aangewezen op onze woonkamer en eetkamer. Maar vroeger diende ons kantoor als: pianokamer, zangkamer, computerkamer, schilderkamer, en om de 2-3 dagen als droogruimte voor de was.

“Plume” en ik leven nu in onze eetkamer en droogruimte. Ik troost mezelf ermee dat strijken tijdens de lockdown overbodig is geworden, en dat we dus niet ook nog in een strijkkamer leven!

Mobiele telefoon

Mijn mobiele telefoon is sinds het begin van de lockdown heel belangrijk voor mij geworden omdat ik hiermee mijn vrienden en familie kan bellen. Dankzij de mobiele telefoon kan ik ook contact houden met mijn leraren.

Mijn oude telefoon is kapotgegaan in het weekend voordat de lockdown inging. Ik kon op het nippertje nog een nieuwe kopen – op de woensdag toen alle winkels om 12.00 uur moesten sluiten. Ik kwam om 11.00 uur in de winkel. Net op tijd!

Val 2020 / Ik ben er niet 2020

“Hoewel het huis van mijn ouders veel groter is dan de studio waar ik woonde in Boekarest voor de lockdown, heb ik het gevoel alsof ik in zo’n grote kooi in de dierentuin zit, waarin dieren leven in een omgeving die lijkt op hun natuurlijke omgeving, maar waar ze niet vrij zijn.”

Project “Thuis is overal: Er bestaat geen buiten, 2020 / We bellen je, 2020”

“Helaas is mijn appartement mijn enige “thuis”, zodat ik hier moet blijven. Door te tekenen kan ik een beetje ontsnappen aan de situatie en mezelf in gedachten verplaatsen naar verschillende ruimten met een vertrouwde sfeer. Hoewel ik me eenzaam voel en me verveel, beschouw ik dit als een heel nuttige fase om me artistiek en op andere vlakken te ontwikkelen.”

Dagboekfragment thuisisolatie, 2020

De serie “Welke dag is het” is een kort dagboek over thuisisolatie waarin ik bijna een maand lang mijn persoonlijke aanpassingsproces te midden van een pandemie vastleg. Wat begon als een opdracht van de universiteit bleek een van de meest therapeutische activiteiten die ik deze maanden heb ondernomen.

Het dagboek bestaat uit twee delen: Het eerste deel beantwoordt de vraag “Waar ben ik?” en vormt vooral een weerslag van de psychologische veranderingen door de nieuwe en compleet andere realiteit tussen de vier muren waar we van de ene op de andere dag vastzaten. Het tweede fragment gaat over de vraag “Waar zou ik willen zijn” en geeft een nostalgisch beeld van de kleine en ooit banale wensen die in deze tijden telkens weer bij ons opkomen.”