Het is natuurlijk makkelijker om in mijn moedertaal, het Nederlands, te schrijven, maar aangezien het onderwerp van dit artikel mijn werk als coördinator collectiebeheer voor het Huis van de Europese geschiedenis is, heb ik besloten in het Engels te schrijven. De internationale museumwereld communiceert hoofdzakelijk in het Engels. Ik voeg daar meteen aan toe dat het denken over (museum)collecties en collectiebeleid natuurlijk ook goed ontwikkeld is buiten de Angelsaksische wereld. Om een voorbeeld te geven, ik heb kort geleden in Zuid-Frankrijk een boek over hedendaags collectiebeleid gekocht dat zo dik en zwaar is dat het als moordwapen zou kunnen dienen. Maar Engels is mijn tweede taal. Of derde taal, als je mijn plat Nederlands, een regionaal dialect, als mijn eerste taal beschouwt.
Dus ik houd me niet bezig met verzamelen, verzamelaar, verzameling, maar met collecting, collector, collections.
Maar stel je eens voor hoe blij ik was dat ik mocht komen werken bij een project in een museum zonder collectie. Dat was in januari 2011. Al snel bleek dat er een collectie moest worden samengesteld. Het was een van de taken van het nieuwe team dat het Huis van de Europese geschiedenis zou opbouwen.
En terecht, want hoe kun je het hebben over geschiedenis, herinnering en erfgoed zonder objecten te laten zien?
Het team heeft het eerste jaar gewerkt aan zaken als de opdracht, visie, doelstellingen en de algemene verhaallijn van het museum. In het tweede jaar zijn we begonnen objecten te zoeken, via internet, telefonisch en ook door musea, archieven, galerieën en bibliotheken te bezoeken.
Onze curatoren hebben vervolgens interessante plaatsen bezocht, waar wellicht onbekende schatten of onverwachte bewijzen te vinden waren die een context zouden kunnen bieden voor het verhaal van Europese integratie, dat al sinds de oudheid onderdeel van de Europese geschiedenis vormt. Dit verhaal vormt de ruggengraat van onze verhaallijn.
Ons collectiebeheersysteem bevat inmiddels 7 000 items - voorwerpen, audiovisuele fragmenten, foto's, films - en documentatie voor toekomstig gebruik, niet alleen voor de vaste tentoonstelling, maar ook voor tijdelijke en reizende tentoonstellingen, evenementen, onderwijsprogramma's en de website.
Over het algemeen worden de interessantste vondsten niet op internet aangetroffen, maar in kleine musea en opslagruimten in de uithoeken van Europa. En ja, soms vind je in een afgelegen museum precies dat waar je naar op zoek was, maar nog beter is het wanneer je collega je een geschikter voorwerp laat zien dan hetgeen jij gevonden hebt, gewoon in de archiefkast achter je bureau!